درمان زخم های دیابتی

زخم های پای دیابتی به دنبال عوامل متعددی از جمله نوروپاتی محیطی، کاهش جریان خون، فشار کف بالایی و غیره می باشد و خطر مرگ و میر ناشی از مرگ و میر را کاهش می دهد. جنبه های حیاتی مکانیسم بهبود زخم و وضعیت فیزیولوژیک میزبان در بیماران مبتلا به دیابت، انتخاب یک استراتژی مناسب درمان بر اساس پیچیدگی و نوع زخم را ضروری می سازد. علاوه بر آنتی بیوتیکهای سیستمیک و مداخله جراحی، مراقبت از زخم به عنوان یک عامل مهم در مدیریت زخم پای دیابتی در نظر گرفته می شود. این مقاله بر استفاده از مواد مختلف مراقبت از زخم در پای دیابتی تمرکز خواهد کرد. از دیدگاه بالینی، مهم است که مواد مراقبت از زخم را بسته به نوع و درجه زخم تعیین کنید. این مقاله همچنین متخصصان بالینی را با روش ساده ای برای انتخاب مواد مراقبت از زخم در زخم پای دیابتی ارائه می دهد. نکته اصلی: زخم های پای دیابتی یک عوارض مهم دیابت هستند. هیچ روش معمولی در مورد انتخاب مواد مراقبت از زخم در زخم های پای دیابتی وجود ندارد. این مقاله شامل جنبه های اساسی مراقبت و مدیریت زخم است با تاکید ویژه بر انتخاب مواد مراقبت زخم مناسب بر اساس نوع بافت زخم. عوامل خطر زخم پا، طبقه بندی و درجه بندی زخم، باکتری شناسی، رویکرد تیم چند رشته ای، انواع debridement، اهمیت تخلیه، مراقبت از زخم و انتخاب بر اساس پیچیدگی زخم و خواص رژیم پخت در هر دسته بر اساس تجربه بالینی و تمرین بحث شده است.

شیوع افزایش دیابت منجر به بیماری همراه شده است [1]. اثرات بحرانی هیپرگلیسمی شامل عوارض میکروواسکولی (نفروپاتی، نوروپاتی و رتینوپاتی) و عوارض ماکروویوال (بیماری عروق کرونر، سکته مغزی و بیماری شریانی محیطی) می باشد. دیابت یکی از دلایل اصلی قطع عضو اندام تحتانی نیست، که اغلب پیش از زخم های غیر بهبود نیست. خطر ابتلا به زخم پا در افراد مبتلا به دیابت 15 تا 20 درصد است [2]. بیش از 15٪ زخم های پایه منجر به قطع عضو پا یا اندام می شود [3]. چندین مطالعات دیگر مبتنی بر جمعیت نشان می دهد که میزان بروز سالانه جمعیت زخم های پای دیابتی 0.5٪ -3٪ است. شیوع زخم های پا از 2 تا 10 درصد متغیر است [4]. تقریبا٪ 45-60٪ از تمام زخم های پا دیابتی صرفا نوروپاتیک است، در حالی که 45٪ هر دو از اجزای نوروپاتیک و ایسکمیک هستند [5]. تخمین زده شده است که در حدود 15 تا 27 درصد بیماران مبتلا به دیابت به علت عفونت، عمدتا (50 درصد) قطع عضو کمرمانند

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر دهقانی زاده مراجعه فرمایید.

منبع:درمان زخم های دیابتی

چرا دیابت بر روی درمان زخم تاثیر می گذارد؟

زخم های جزئی، کاهش و سوختگی بخشی از زندگی است، اما برای افراد مبتلا به دیابت، آنها می توانند مسائل مربوط به سلامت جدی را ایجاد کنند.

بسیاری از افراد مبتلا به دیابت زخم هایی را ایجاد می کنند که به آرامی بهبود می یابند یا هرگز بهبود نمی یابند. زخم هایی که به خوبی نابود نمی شوند می توانند آلوده شوند.

عفونت می تواند به صورت محلی، به بافت های اطراف و استخوان، و یا به دور از مناطق بدن گسترش می یابد. در برخی موارد ممکن است حتی مرگبار باشند.

زخم پای دیابتی 15 درصد از افراد مبتلا به دیابت را تحت تاثیر قرار می دهد. این زخم های دردناک است که در نهایت منجر به قطع عضو پا می شود.

حتی اگر یک زخم آلوده نشود، می تواند سلامت و کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. بریدن یا صدمه به پاهایا پاها می تواند درد و رنج و سختی داشته باشد.

حفظ کنترل دیابت می تواند خطر ابتلا به زخم ها و عوارض ناخوشایند، از جمله زخم های پا را کاهش دهد.

یک مطالعه 2013 نشان داد که ارتباط قیمتی بین قند خون و بهبود زخم وجود دارد. افرادی که تحت عمل جراحی برای زخم های دیابتی مزمن قرار می گیرند، احتمالا به طور کامل بهبود می یابند اگر گلوکز خون در زمان جراحی به خوبی کنترل شود.

دیابت باعث می شود که بدن برای کنترل قند خون پایین تر باشد. هنگامی که گلوکز خون باقی می ماند، به طور مداوم بالا می رود، عملکرد سلول های سفید خون را مختل می کند، در نتیجه ناتوانی در مبارزه با باکتری ها می شود.

دیابت، به ویژه اگر کنترل نشده باشد، همچنین با گردش خون ضعیف همراه است. سلول های قرمز خون در گردش خون به آرامی حرکت می کنند. این باعث می شود بدن برای ارائه مواد مغذی به زخم مشکل تر شود. در نتیجه، آسیب ها به آرامی بهبود می یابند یا ممکن است در همه موارد بهبودی نداشته باشند.

آسیب عصبی یکی دیگر از عوامل موثر بر بهبود زخم است. گلوکز خون کنترل نشده می تواند اعصاب بدن را آسیب برساند، به این معنی که افرادی که مبتلا به دیابت هستند، ممکن است به راحتی به راحتی پا را بدون آگاهی از اینکه زخمی شده اند، تضعیف می کنند. این می تواند آنها را از جستجوی درمان جلوگیری کند و زخم را حتی بدتر کند.

ضعف عرق، پوست خشک و ترک خورده، عفونت های ناخن انگور و ضعف های پا، بیشتر در افراد مبتلا به دیابت دیده می شود و خطر ابتلا به عفونت باکتریایی را افزایش می دهد.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر دهقانی زاده مراجعه میکنید.

منبع:دیابت

زخم های حاد

زخم حاد نوع غیر اختصاصی، ضایعه اولیه در ایجاد زخم معده است. این حقیقت ثابت شده است که شواهد تجربی از آزمایشگاه و شواهد توصیفی به دست آمده در طی مراحل جراحی و استخراج وجود دارد. با این حال، تعداد کمی از محققان به توجه به زخم های حاد دستگاه گوارش فوقانی توجه کرده اند، در حالیکه ادبیات مربوط به زخم های مزمن فراوان است.

جمع آوری شواهدی از زخم های حاد بسیار دشوار است، زیرا آنها بسیار سریع بهبود می یابند و اکثریت بهبود می یابند بدون اینکه ردیابی شوند. زخم های حاد با رادیوگرافی دشوار است و تنها زمانی دیده می شوند که معده با گاستروسکوپ، عمل جراحی یا غربالگری بازرسی می شود. Selye2 گزارش می دهد که زخم های گوارشی حاد در واکنش زنگ خطر پس از استرس سیستمیک شکل گرفته است. او نشان داده است که تنش های مختلفی که قسمت های زیادی از بدن را تحت تاثیر قرار می دهند، مانند تروما، جراحی، سوختگی، عفونت، خستگی، یا عاطفی

عمدتا دو نوع زخم حاد وجود دارد؛ زخم های تروماتیک و زخم های جراحی 1.

یک زخم تروماتیک مانند یک برش کوچک، ساییدگی از طریق آسیب های بافتی گسترده هنگامی ایجاد می شود که نیروی بیش از قدرت پوست یا بافت های حمایت کننده زیر باشد. یک زخم تروماتیک براساس اینکه آیا درست است یا نه، طبقه بندی می شود.

یک زخم جراحی یا برداشتن و شستشو یا جراحی برای جراحی باز می شود. زخم یکپارچگی پوست را شامل اپیدرم و درم می کند. زخم های جراحی در ارتباط با پتانسیل عفونت در زخم طبقه بندی می شوند: آنها در نظر گرفته می شود یا تمیز، تمیز آلوده، آلوده و یا کثیف. زخم های جراحی که آلوده / کثیف و یا آلوده هستند، گاهی اوقات پس از جراحی باز می شوند، در حالی که عفونت حل می شود و سپس آنها بسته بندی شده بافتند. این به معنای بسته شدن اولیه تاخیر است. بسته شدن زودرس اولیه در این موارد می تواند برای نتیجه ی موفقیت آمیز مضر باشد.

مدیریت زخم شدید در ابتدا شامل موارد اضطراری می شود؛ احیا و بازسازی گردش خون به اندام / منطقه آسیب دیده. آسیب های مرتبط باید در نظر گرفته شود. تامین خون باید بهینه شود، هر گونه بافت ناباروری از بین می رود، زیرا این می تواند به عنوان نقطه مرکزی برای باکتری عمل کند و زخم آبیاری شود. آنتی بیوتیک ها و تتانیس معمولا به صورت پیشگیری استفاده می شود.

مداخله درست می تواند تا حد زیادی بر نتایج بیمار اثر گذارد: اسکار، زمان بهبودی و کیفیت زندگی. با هر زخم حاد، عملکرد پس از عمل زخم و کنترل درد ضروری است. اگر درد به اندازه کافی کنترل نشود، می تواند میزان جذب اکسیژن را کاهش دهد، مرگ و میر و بیماری را افزایش دهد، تحرک را تحمل کند و طول عمر بیمارستان را افزایش دهد.

برای این نوع زخم، انتخاب پانسمان باید بر اساس جذب زخم اگزودا، حمایت از هموستاز و محافظت از زخم از عفونت باشد. این نیز برای مدیریت منطقه پر زخم حیاتی است. سطوح Exudate می تواند در طول فاز التهابی بالا باشد و نشت اگزودا خورنده بر روی پوست اطراف زیر پوشش می تواند منجر به تجمع شود. حفاظت از ناحیه پرای زخم با تهیه فیلم سستی بدون لکه مانند LBF ممکن است مناسب باشد 2.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر دهقانی زاده مراجعه کنید.

منبع:زخم های حاد

دبریدمان زخم یعنی چه

در طی زخم، ناحیه آسیب دیده می تواند با بافت نابارو یا مرده پر شود. این می تواند برای توانایی بدن برای بهبود و ایجاد پوست جدید مضر باشد، بنابراین ممکن است برای حذف این مواد مرده لازم باشد. به این ترتیب، debridement برای تهیه بستر زخم برای ارتقاء سریع و کارآمد درمان ضروری است.

چرا debridement مهم است؟ Debridement ترویج روند بهبود زخم به روش های مختلف است. پوست مرده نه تنها مانع توسعه بافت های سالم جدید می شود، بلکه باعث می شود که منطقه آسیب پذیرتر به عفونت باشد. همچنین می تواند علائم عفونت را پنهان کند، زیرا بافت مرده می تواند بوی و اکسود را افزایش دهد، و آن را برای باکتری ها و دیگر مهاجمان مضر خارجی گسترش می دهد.

چگونه debridement کار می کند؟ گاهی اوقات، debridement به طور طبیعی به لطف خود به توانایی بدن برای از بین بردن بافت مرده رخ می دهد. با این حال، در اغلب موارد، به یک روش پزشکی نیاز دارد. دو دسته مختلف از debridement وجود دارد: فعال و autolytic. Debridement اتوماتیک شامل استفاده از هیدروکلوئید ها و هیدروژل ها برای افزایش رطوبت در منطقه آسیب دیده به منظور تخریب آن، به طوری که بدن به طور طبیعی از بین می رود بافت مرده. debridement فعال شامل حذف کتابچه راهنمای کاربر از مواد necrotic است، و آن را در انواع مختلفی از روش ها، از جمله:

Debridement جراحی: در طی این عملیات، یک متخصص کلیه مواد نایروتیک را با استفاده از یک اسکالپل و فورسپس به طور کامل از بین می برد و موجب تیر زخم خونریزی می شود. شستشوی دندانه دار: این شبیه به دبریدمان جراحی است، به جز اینکه استفاده از قیچی جراحی را شامل می شود. درمان لارو: قرص ها یا لاروهای آنها بر روی زخم قرار می گیرند و در پوست مرده پوست می کنند و بافت سالم را پشت سر می گذارند. همه زخم ها به خوبی برای debridement مناسب نیستند. طبق گفته پرستار تایمز، زخم های حاد معمولا نیازی به حذف بافت مرده ندارند، در حالی که زخم های مزمن مانند زخم های پا یا زخم بیشتر به مواد دست و پا زخم دست می یابند. با این وجود، یک متخصص معالج ارزیابی جامع را انجام می دهد تا تعیین کند که آیا شما نیاز به این روش برای تسهیل بهبود زخم دارید. عوامل مانند وضعیت سلامتی عمومی بیمار، اندازه و محل زخم، احتمال عفونت زخم و حضور اگزودا نیز در بازی وجود دارد.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر دهقانی زاده مراجعه فرمایید

منبع:دبریدمان زخم

راه های کنترل درد زخم های حاد

تشکیل اسکار یک پاسخ عادی پس از هر آسیب یا جراحی است؛ این روش جراحی زخم بدن است. بافت اسکار ممکن است تنها پوست سطحی باشد، یا ممکن است بافتهای عمیق زیر پوست، از جمله اعصاب و تاندون، شامل شود.

یک زخم فعال ممکن است قرمز، بلند، قوی و ضخیم باشد. زخم ها می توانند بیش از حد حساس شوند و می توانند حرکت و عملکرد را محدود کنند جراح دست یا متخصص دست شما ممکن است درمان های مختلفی را پس از آسیب دیدن شما بهبود بخشد، کاهش را بسته و سوزن ها برداشته شوند. مدت زمان درمان زخم بستگی به نوع آسیب یا جراحی دارد. درمان مدیریت اسکار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ماساژ اسکرینتی می تواند به کاهش حساسیت کمک کند و مناطقی عمیق تر را که به نظر می رسد "ساقط" کند، از بین ببرد. ماساژ اسکرین کمک می کند تا یک اسکار صاف و متحرک ایجاد شود. شما می توانید از هر نوع کرم ضدآفتاب مانند واکسن، کره کاکائو یا لوسیون دست استفاده کنید. بافت باید در جهت زخم ده دقیقه دو بار در روز ماساژ داده شود. این مفید است 3-6 ماه یا تا زمانی که به نظر می رسد کمک می کند. برنامه های کنترل شده مبتلا به سرطان می توانند مانع از سفتی مفصل های نزدیک و تاندون های زیر پوست شوند. ژل سیلیکون را می توان بر روی پوست در ورق یا مایع گذاشت (شکل 1). ورق های سیلیکون می توانند شسته شوند و دوباره استفاده شوند. ژل سیلیکون خشک می شود به عنوان یک لایه بسیار نازک و در سطوح پوست منحنی که در طول روز حرکت می کنند. سیلیکون درمان بهترین استفاده از 12-24 ساعت در روز برای 3-6 ماه است. تکه کردن / بسته شدن اسکار می تواند به کاهش تورم و تنش کمک کند. ماساژ، ارتعاش و مالیدن زخم ها با بافت های مختلف می تواند به زخم های بسیار حساس کمک کند. این اتفاق می افتد وقتی که اعصاب در پوست و بافت های عمیق تر آسیب یا جراحی را تحت تاثیر قرار می دهد. اسکار نیز ممکن است در ذرات کمی ساینده فرو ریخته شود. هدف از این کاهش حساسیت به زخم است و برای کمک به پوست و اعصاب در برابر نیروهای عادی زندگی روزمره تحمل می شود. این فرایند "حساس کردن" اسکار می تواند تا 4 ماه طول بکشد. این می تواند به زودی به عنوان پوست و ترمیم بافت ها آغاز شده است. تزریق یا جراحی می تواند برای مشکلات خاص اسکار موثر باشد. زخم زخم یا سایر آسیب های جدی تر می تواند نیاز به درمان تهاجمی داشته باشد. دستکش های ویژه یا درمان موضعی ممکن است برای زخم های سوختگی استفاده شود. بعضی از زخم ها تا یک سال طول می کشد تا بالغ شوند. بنابراین، برخی از تجدیدنظرهای اسکار (جراحی که موجب بروز زخم می شود تا ترکیب شود) ممکن است تا یک سال پس از جراحی / جراحی ارائه نشود. زخم ها روند شفابخش را به پایان رسانده اند، زمانی که نور در رنگ، صاف و دیگر حساس به لمس نیستند. یک زخم تازه (زرد، قرمز، بلند، ضخیم و حساس) باید از نور خورشید محافظت شود. قرار گرفتن در معرض آفتاب می تواند آن را تیره کند

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر دهقانی زاده مراجعه فرمایید.

منبع:درد زخم های حاد

آیا زخم بستر باعث مرگ می شود؟

زخم های بستر که همچنین به عنوان زخم های تحت فشار یا زخم های فشاری نیز شناخته می شوند، آسیب به پوست و بافت زیرین پوست هستند. سه دلیل برای ایجاد زخم های بستر مشخص شده است. زخم بستر اغلب در قسمت هایی از بدن که بیشترین تماس را با سطوح دارند مثل دنبالچه، مچ پا، پاشنه پا و باسن ایجاد شده و گسترش می یابند.

 

 

فشار: فشار طولانی مدت روی پوست، بافت زیرین را تحت فشار قرار می دهد. و در نتیجه جریان خون بافت مختل شده و در نهایت بافت می میرد. این موضوع شایع ترین روش ایجاد زخم های بستر است و به طور کلی بیشتر برای افرادی که بستری هستند، توان جابجایی از تخت یا ویلچر را ندارند و یا قادر به حرکت نیستند رخ می دهد.

 

نیروی برشی: برش زمانی اتفاق می افتد که سطح پوست ثابت باقی می ماند یا در یک جهت لغزش دارد، در حالی که استخوان یا رباط های زیرین در جهت دیگر حرکت می کنند. این عمل هم باعث کاهش جریان خون و مرگ بافت می شود.

 

اصطکاک: اصطکاک ادامه دار پوست در برابر یک سطح در طول مدت طولانی باعث می شود که پوست پاره شده و رو به زوال رود.

 

 

پیشگیری از زخم بستر

معمولا برای افراد بستری احتمال بروز زخم بستر بررسی شده و اقدامات لازم جهت پیشگیری از زخم بستر را انجام می دهند.

اغلب پرستارها از یک ابزار به نام مقیاس برادن استفاده می کنند. دسته بندی هایی مانند تحرک، تغذیه، اصطکاک، رطوبت و فعالیت در مقیاس ۱ تا ۴ رتبه بندی می شوند و این مجموع ها برای یک شماره نهایی جمع می شوند. هر چه نمره پایین تر باشد، خطر ابتلا به زخم بستر بالاتر می رود. به همین ترتیب، اقدامات پیشگیرانه بیشتری برای افراد با نمره کمتر صورت می گیرد.

 

اقدامات پیشگیرانه عبارتند از: تغییر مکان مکرر، گاهی اوقات دو بار در یک ساعت، تغذیه مناسب و آب کافی، مراقبت های سریع تر برای این افراد و استفاده از دستگاه هایی مانند تشک های کم هوا، بالابرنده پاشنه پا و یا بالشتک های مخصوص صندلی.

زخم های بستر به طور کلی با مراقبت های مناسب و کافی قابل پیشگیری است. اما در بعضی شرایط ممکن است بیمار دچار زخم بستر شود.

 

علائم و نشانه ها

معمولا خود بیماران مبتلا به زخم بستر به دلیل عدم توانایی تحرک یا هوشیاری پایین متوجه ایجاد زخم های بستر نمی شوند. در اکثر موارد اعضای خانواده، مراقب بیمار، پرستار و یا پزشک متوجه ایجاد زخم می شود.

ممکن است هنگام حمام دادن یا تعویض لباس افراد در معرض خطر ابتلا به زخم بستر متوجه بروز این زخم ها شوید. و یا احتمالا ابتدا متوجه بوی نامطبوع یا وجود ترشحات زرد، قهوه ای یا خاکستری بر روی ملحفه یا لباس بیمار شده و سپس متوجه وجود زخم بستر شوید. اگر چه زخم های بستر می توانند بسیار دردناک باشند، فرد مبتلا به زخم بستر ممکن است دردی احساس نکند و یا ممکن است درد وجود داشته باشد ولی عصب ها به دلیل بیماری توانایی انتقال درد را نداشته باشند.

 

درجات زخم بستر:

زخم بستر در چهار مرحله رشد می کند. در مرحله اول پوست شروع به قرمز شدن می کند و ممکن است احساس گرما دهد. ممکن است لمس منطقه دردناک باشد. در مرحله دو، زخم باز می شود و پوست شکسته می شود. در مرحله سوم، ناحیه زخم عمیق تر می شود، و بافت های بیشتری شروع به مردن می کنند. در مرحله چهارم، از دست دادن بافت در مقیاس بزرگ وجود دارد.

 

آیا زخم بستر کشنده است؟

هنگامی که زخم بستر به مراحل بعدی پیشرفت می کند، می تواند منجر به عوارض دیگری نیز شود که برای بیماران مرگبار است. سه مورد از عوارضی که باعث مرگ و میر ناشی از زخم بستر می شوند، استئومیلیت، سپسیس، و گانگرن هستند.

 

استئومیلیت: استئومیلیت بیماری عفونت استخوان است. عفونت از بافت آسیب دیده شروع می شود، به داخل جریان خون منتقل شده و سپس به استخوان می رسد. اغلب عفونت استخوان در مرحله ۴ زخم بستر شروع می شود.

 

سپسیس: سپسیس یا گندخونی بیماری است که در آن باکتری از زخم بستر وارد جریان خون می شود و دیگر قسمت های بدن را آلوده می کند. سپسیس اگر به سرعت درمان نشود ممکن است منجر به نارسایی اندام و مرگ بیمار شود.

 

گانگرن: گانگرن وضعیتی است که در آن بافت بدن به دلیل از دست دادن خون از بین می رود. در بیماران با زخم بستر، از دست دادن خون به علت عفونت ناحیه زخم است.

 

مرگ: بدون درمان سریع و مناسب، این سه شرایط ممکن است منجر به مرگ بیمار دارای زخم بستر شود. در واقع در موارد شوک سپسیسی، میزان مرگ و میر به میزان ۵۰ درصد است. این درصد بسیار بالایی است و باید تمام اقدامات پیشگیرانه و درمانی مناسب برای زخم بستر با هدف جلوگیری از این عوارض مرگبار و تهدید کننده زندگی صورت پذیرد.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر مشتاق مراجعه فرمایید.

منبع:زخم بستر

5 راهکار برای مقابله با درد زخم

راهکارهای زیر به کنترل و مدیریت درد زخم در درمان های طولانی مدت، کمک می کند.

درمان برخی از زخم ها ممکن است نیاز به مدت زمان بیشتری داشته باشد و هر مرحله از درمان می تواند باعث احساس درد در بیمار شود. خوشبختانه راه های متعددی وجود دارد که بیماران می توانند درد زخم خود را تسکین دهند. هر یک از این روش ها با هدف افزایش میزان بهبودی و تسکین درد زخم انجام می شود.

 

 

لازم است توجه داشته باشید که همانند هر توصیه پزشکی دیگر، لازم است شما قبل از اعمال این نکات، با متخصص زخم خود مشورت کنید. درد زخم انواع مختلفی دارد که هریک نیاز به روش های درمانی مختلفی خواهد داشت. بنابراین مطمئن شوید که در طول روند بهبودی تحت نظر متخصص زخم خود باشید. هر یک از راهکارهای زیر را بررسی کنید تا بدانید کدام یک بهترین روش برای کاهش درد زخم شما می باشد.

 

• بلافاصله بعد از ایجاد یک جراحات، به مرکز درمان زخم مراجعه کنید!

 

 

اولین کاری که باید پس از آسیب دیدن یا کشف زخم انجام دهید، درمان فوری زخم است. بسیاری از افراد مبتلا به زخم سعی می کنند قبل از اینکه به کلینیک زخم مراجعه کنند، اجازه دهند زخم التیام یابد یا به روش های خانگی سعی در درمان آن می کنند. عدم انجام مراقبت های پزشکی توسط درمانگر زخم در زمان مناسب می تواند روند درمان طولانی مدت و دردهای غیرقابل اجتناب ناشی از درمان نادرست و دیگر مشکلات اساسی را به دنبال داشته باشد.

اگر می خواهید زخم شما به موقع درمان شود و از درد زخم رهایی یابید، بهترین راه فقط مراجعه شما به کلینیک زخم و درمان مناسب توسط درمانگر زخم است.

 

• از عفونت زخم پیشگیری کنید!

 

 

پیشگیری از ابتلا به عفونت زخم در درمان زخم، اولویت بالایی دارد. زیرا عفونت زخم سبب افزایش درد می شود. هر برنامه ی درمان زخم باید شامل راهکارهای مناسب برای اجتناب از عفونت باشد. متخصص زخم ممکن است برای بسیاری از زخم ها، جهت پاک کردن زهکشی و بافت مرده به روش دبریدمان نیاز داشته باشد که ممکن است یک فرآیند درناک برای بیمار باشد. با این حال توجه داشته باشید که درد موقت در طول دبرید زخم از درد بلند مدت و عوارض زخم، پیشگیری می کند.

بوی بد زخم، التهاب غیر عادی یا مداوم، هر دو از علائم معمول عفونت زخم هستند. اگر این علائم را در زخم خود مشاهده کردید سریعا با متخصص زخم خود تماس بگیرید. در این مواقع ممکن است پزشک شما داروی آنتی بیوتیک و پانسمان های آنتی باکتریال را برای پیشگیری از درد و درمان عفونت، تجویز کند.

 

• پانسمان زخم را به طور مرتب عوض کنید!

 

 

تغییر پانسمان زخم در لحظه ممکن است دردناک باشد، اما برای تسکین درد در طولانی مدت ضروری است. پانسمان های نوین زخم علاوه بر بهبود روند درمان زخم، از زخم شما محافظت می کنند. بنابراین شما باید دستور العمل های مراقبت از زخم پزشک خود را به دقت دنبال کنید تا مطمئن شوید به درستی پانسمان زخم خود را تغییر می دهید. پیروی از این روش مراقبت از زخم، کلید جلوگیری از آسیب به محل زخم است که موجب درد فوری می شود، آرام باشید و محصولات تجویز شده را طبق دستورالعمل استفاده کنید.

مدیریت درد زخم باید قبل از اعمال پانسمان زخم انجام گیرد. به همین دلیل انتخاب درست بهترین محصول مراقبت از زخم، کلیدی برای پیشگیری از درد و تسریع بهبود زخم است.

 

• مصرف داروهای کنترل درد!

 

 

از متخصص زخم خود بخواهید داروهای مناسب برای کنترل درد زخم را در اختیار شما قرار دهند. داروهای ضد اضطراب غیر استروئیدی مثل ایبوبروفن و ناپروکس را می توانید در صورت تایید پزشکتان مصرف کنید. بسته به نوع و شدت زخم شما و روش درمان زخمتان، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک و داروهای دیگری را برای تسکین دردتان تجویز کند.

 

• تکنیک های انحراف فکری را امتحان کنید!

 

 

زمانی که توجه شما صرفا بر روی درد زخم متمرکز شود، شما احساس درد بیشتری خواهید کرد. انحراف فکری یا Distraction therapy ، تکنیکی است که هدف از آن منحرف کردن حواس بیماران از درد و هدایت حواس به سمت فعالیت های مثبت است. برخی از روش های رایج تکنیک انحراف فکری عبارتند از:

• گوش دادن به موسیقی
• صحبت کردن با یکی از دوستان یا اعضای خانواده
• طب سوزنی
• تمرینات تنفسی
• مدیتیشن
• حل کردن جدول یا پازل

تحقیقات نشان داده است که این تکنیک ها به طور موثری به کاهش درد بیمار و منحرف کردن فکر بیمار کمک می کند.

 

شما مجبور نیستید درد زخم را تحمل کنید!

 

 

هدف هر کدام از راهکارهای مراقبت از زخم و مقابله با درد زخم که در مطلب فوق به آن اشاره شد، برای جلوگیری از دردهای شدید و طولانی در درمان های بلند مدت زخم است. در مورد هریک از روش ها با متخصص زخم خود مشورت کنید تا بدانید کدامیک برای کاهش درد زخم شما موثر خواهد بود.

---

برای مطالب بیشتر به سایت تلما مراجعه کنید.

منبع سایت

پیشگیری و مراقبت از زخم بستر در خانه

زخم بستر، آسیب دردناکی است که به علت فشار طولانی مدت بر روی پوست رخ می دهد. این زخم ها اغلب در نتیجه نشستن و یا دراز کشیدن در یک موقعیت برای مدت زمان طولانی، ایجاد می شود.

زخم بستر که به عنوان زخم فشاری شناخته می شود می تواند منجر به انواع مشکلات سلامتی شود. اگر دچار زخم بستر شده اید یا فردی را می شناسید که از زخم بستر رنج می برد، سریعا به مرکز درمان زخم مراجعه کنید.

 

 

چه عواملی منجر به ایجاد زخم بستر می شود؟

علت اصلی بروز زخم بستر، فشار طولانی مدت بر روی پوست است که از جریان خون کافی به مناطق تحت فشار جلوگیری می کند.

اگر در تغییر موقعیت بدنی خود دچار مشکل شده اید، ممکن است در معرض خطر ابتلا به زخم بستر قرار بگیرید. افرادی که از اسپاسم عضلانی رنج می برند ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به زخم های فشاری باشند و ممکن است به مراقبت های ویژه نیاز داشته باشند.

 

درمان و پیشگیری از زخم بستر در خانه

• موقعیت بدنی خود را هر دو ساعت یکبار در رختخواب و هر 15 دقیقه یکبار بر روی صندلی چرخدار تغییر دهید. اگر قادر به تغییر موقعیت بدنی خود نیستید از اطرافیان خود کمک بگیرید. در حین تغییر موقیت بدنی خود و یا دیگران، مراقب پوست بدن خود باشید، فشار روی پوست می تواند باعث اصطکاک شود و زخم بستر را بدتر کند.
• تشک های مخصوص و وسایل کمکی می توانند به کاهش فشار روی بدن کمک کنند. بالشتک های فوم مخصوص و تشک هایی با جریان هوای مناسب می توانند باعث کاهش فشار پوست شوند. متخصص زخم شما جهت انتخاب محصول مناسب شما را راهنمایی خواهد کرد.
• اصطحکاک سرخوردن در رختخواب و یا صندلی چرخدار می تواند زخم بستر را بدتر کند. باید از سر خوردن و لغزش خود در رختخواب جلوگیری کنید.
• پوست را تمیز و خشک نگهدارید به ویژه از رطوبت ناشی از ادرار.
• سبک زندگی خود را تغییر دهید. کاهش وزن، کنترل قند خون و ترک سیگار ممکن است به روند درمان زخم بستر کمک کند.
• از دکتر زخم خود در رابطه با تمرین های کششی سبک که می تواند به بهبود گردش خون کمک کند، بپرسید.

 

 

 مراقبت از زخم بستر

اگر یکی از اعضای خانواده شما از زخم بستر رنج می برد، با یک درمانگر زخم جهت دریافت راهنمایی لازم تماس بگیرید.

به دقت محل زخم را نگاه کنید و به دنبال نشانه هایی از عفونت بگردید، مانند:

• قرمزی
• تخلیه سیال از زخم
• بوی ناخوشایند
• حساسیت به لمس
• افزایش دما در زخم و اطراف زخم

نوع درمان زخم بستر بستگی به عمق و مرحله ( شدت ) زخم آن دارد.

شما می توانید زخم های مرحله یک را با آب و شامپو بچه بشویید و تمیز کنید و با یک لوسیون مرطوب کننده مخصوص از شکنندگی پوست محافظت کنید.

زخم بستر پیشرفته ممکن است نیاز به مراقبت های پزشکی داشته باشد. تیم مراقبتی شما ممکن است زخم را تمیز و آن را با پانسمان زخم مخصوص بپوشاند.

اگر زخم شما دچار عفونت شده باشد، ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک مصرف کنید.

---

برای مقالات بیشتر به سایت تلما مراجعه کنید.

منبع سایت

زخم عفونی، علل، نشانه ها و گزینه های درمان

 

زخم عفونی چیست؟

زخم عفونی زخمی است که در آن باکتری ها یا سایر میکروارگانیسم ها ساکن شده اند و سبب تاخیر در بهبود زخم و یا بدتر شدن زخم می شوند. عفونت زخم زمانی اتفاق می افتد که باکتری وارد شکاف پوست شود. این عفونت ممکن است فقط پوست یا بافت و اندام های عمیق تر نزدیک زخم را تحت تاثیر قرار دهد.

بیشتر زخم ها معمولا توسط باکتری ها آلوده می شوند. با این حال، ایجاد زخم های عفونی نتیجه زمانی است که سیستم دفاعی ایمنی بدن مشکل پیدا کرده و نمی تواند با رشد باکتری طبیعی مواجه شود. عفونت زخم های ناشی از جراحی یک خطر جدی برای سلامتی است، زیرا مطالعات نشان داده اند که 70 درصد مرگ بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند توسط عفونت های منطقه جراحی شده ایجاد می شود.

 

علل

اغلب موارد زخم های عفونی بوسیله باکتری ها ایجاد می شوند که از پوست، سایر قسمت های بدن یا محیط خارج می آیند. پوست حاوی باکتری است (فلور طبیعی) که اگر پوست دست نخورده باشد، معمولا بدون عارضه است. با این وجود، هنگامی که یک زخم وجود دارد، مانع محافظتی که توسط پوست ایجاد می شود، مختل می شود و این فلور طبیعی قادر است که منطقه مجروح را مستعمره کند. اینکار موجب آسیب بیشتر بافتی شده و می تواند التیام زخم را با ایجاد التهاب بیشتر طولانی تر کند.

شایع ترین باکتری ها باعث عفونت زخم استافیلوکوکوس اورئوس و سایر گروه های استافیلوکوک هستند. آلودگی سایر قسمت های بدن نیز ممکن است باعث عفونت زخم شود. پانسمان زخم ضعیف و شرایط غیر بهداشتی ممکن است خطر ابتلا به عفونت زخم را افزایش دهد.

 

چه چیزی خطر ابتلا به زخم عفونی را افزایش می دهد؟

هر چیزی که توانایی بدن شما برای بهبود زخم را کاهش می دهد ممکن است شما را در معرض خطر عفونت زخم قرار دهد. این شامل هر کدام از موارد زیر است:

• سن بالاتر از 65 سال
• سیگار کشیدن یا داشتن اضافه وزن
• بیماری هایی که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کنند مانند دیابت، HIV یا سرطان
• داروهایی که باعث ایجاد سیستم ایمنی ضعیف می شوند نظیر استروئیدها
• اشعه، شیمی درمانی یا تغذیه نامناسب
• اشیای خارجی در زخم مانند شیشه یا فلز
• کاهش جریان خون به زخم ناشی از فشار خون بالا، یا رگ های خونی باریک یا مسدود شده

 

علائم و نشانه های عفونت زخم چیست؟

علائم شما ممکن است چند روز پس از ایجاد زخم شروع شود یا ممکن است یک یا دو یا دو ماه پس از زخم اتفاق بیفتد:

• تب
• پوست گرم، قرمز، دردناک یا متورم در نزدیکی زخم
• تراوش خون یا ترشح از زخم
• بوی نامطبوع از زخم

 

چه کسی در معرض خطر است

افرادی که دارای عملکرد ایمنی ضعیفی هستند از قبیل افراد مبتلا به دیابت و افراد مسن، در معرض خطر ابتلا به عفونت های زخم هستند، زیرا نمی توانند به آسانی با عفونت مبارزه کنند.

 

عوارض جانبی

زخم های عفونی می توانند عوارض جدی موضعی و سیستمیک داشته باشند. جدی ترین عوارض موضعی زخم های عفونی، زخم هایی هستند که بهبود نمی یابند که موجب درد و ناراحتی قابل توجه در بیمار می شود. این عفونت همچنین می تواند بر بافت های اطراف تأثیر بگذارد و ممکن است یک عفونت باکتریایی پوست (سلولیت) یا یک عفونت باکتریایی حاد یا مزمن (استئومیلیت) ایجاد کند. اگر عفونت به رگ های خونی گسترش پیدا کند، باکتری ها ممکن است گسترش پیدا کنند و باعث ایجاد عفونت در مناطق دیگر بدن شوند.

 

چگونه عفونت زخم تشخیص داده می شود؟

پزشک شما درباره سابقه پزشکیتان خواهد پرسید و شما را مورد بررسی قرار خواهد داد. او می پرسد چگونه و چه زمانی زخمی شدید؟ شما ممکن است نیاز به هر یک از تست های زیر داشته باشید:

• آزمایش های خون ممکن است برای بررسی عفونت انجام شود.
• اشعه ایکس یا CT ممکن است به دنبال عفونت در بافت های عمیق یا یک جسم خارجی در زخم شما باشد. به شما ممکن است مایع کنتراست داده شود تا عکس ها بهتر شوند. اگر تا به حال یک واکنش آلرژیک به مایع کنتراست داشتید، به پزشک اطلاع دهید.
• یک نمونه زخم مایع یا بافتی است که از زخم گرفته شده است. این نمونه به آزمایشگاه ارسال می شود و برای میکروب هایی که باعث عفونت شده اند، آزمایش می شود.

 

گزینه های درمان

فاکتور اصلی که باید در عفونت های زخم مورد توجه قرار گیرد مراقبت زخم مناسب است. یک زخم نیاز به محیط مرطوب (نه خیس) برای عملکرد مناسب سلول های مسئول بهبود زخم دارد. توصیه می شود که پانسمان ها باید روزانه (و یا چند بار در روز) تعویض شوند و به منظور کاهش خطر ابتلا به عفونت بیشتر، اقدامات احتیاطی مناسب (شستن دست قبل از پانسمان زخم، تجهیزات استرلیزه و غیره) صورت پذیرد تا احتمال عفونت بیشتر، کاهش یابد. تعدادی از پانسمان های پیشرفته که در حال حاضر در دسترس هستند، نیاز به تعویض پانسمان کمتری دارند و می توانند مزایایی را بیافزایند که موجب بهبود سریعتر زخم می شود.

استفاده از آنتی بیوتیک ها، چه به طور مستقیم بر روی زخم (موضعی) و یا به صورت خوراکی (سیستمیک)، باید فقط تحت نظر پزشک مصرف شود. در بعضی موارد عفونت شدید، ممکن است آنتی بیوتیک های وریدی برای مبارزه با عفونت شدید خون (سپسیس) داده شود.

درمان بستگی به شدت زخم، محل آن، و اینکه آیا مناطق دیگر تحت تاثیر قرار گرفته اند، دارد. همچنین ممکن است به سلامتی شما و طول مدت زخم شما بستگی داشته باشد. از پزشک خود در مورد اینها و سایر درمان هایی که ممکن است نیاز داشته باشید، بپرسید:

• دارو برای درمان عفونت و کاهش درد و تورم داده می شود.
• مراقبت از زخم ممکن است برای پاک کردن زخم انجام شود و به بهبودی آن کمک کند.
• وکیووم زخم نیز ممکن است روی زخم شما قرار گیرد تا به بهبودی آن کمک کند.
• اکسیژن تراپی (HBO) ممکن است برای رساندن اکسیژن بیشتری به بافت استفاده شود تا به آنها کمک کند بهبود یابند. اکسیژن تحت فشار زمانیکه در یک اتاق فشار نشسته اید به زخم اعمال می شود.
• جراحی ممکن است برای پاک کردن زخم یا حذف بافت عفونی یا مرده مورد نیاز باشد. جراحی همچنین ممکن است برای برداشتن یک شی خارجی مورد نیاز باشد.

 

چگونه می توانم به بهبود زخم خود کمک کنم؟

همان طور که از شما خواسته شده مراقبت از زخم خود را انجام دهید. زخم خود را تمیز و خشک نگه دارید. شما ممکن است نیاز داشته باشید که زخم خود را در هنگام حمام بپوشانید تا خیس نشود. زخم خود را همانطور که پزشک از شما خواسته با صابون و آب یا پاک کننده زخم تمیز کنید. پانسمان های جدید و تمیز قرار دهید. زمانی که پانسمان های خیس و یا کثیف شده اند آنها را تعویض کنید.

خوردن انواع غذاهای سالم. برای مثال شامل میوه ها، سبزیجات، نان های غلات کامل ، محصولات لبنی کم چرب، لوبیا، گوشت بدون چربی و ماهی هستند. غذاهای سالم ممکن است به بهبود سریعتر کمک کنند. شما همچنین ممکن است نیاز به مصرف ویتامین ها و مواد معدنی داشته باشید. از پزشک خود بپرسید که آیا شما نیاز به رژیم غذایی خاصی دارید.

سایر بیماری ها را مدیریت کنید. دستورالعمل های پزشک خود را برای مدیریت شرایط پزشکی که می تواند باعث بهبود آهسته زخم ها شود، دنبال کنید مثل فشار خون بالا و دیابت.

سیگار نکشید. نیکوتین و دیگر مواد شیمیایی در سیگار می توانند باعث بهبود آهسته زخم شوند. در صورتی که در حال حاضر سیگار می کشید و برای ترک آن به کمک نیاز دارید، از پزشک خود درخواست کمک کنید. سیگار الکترونیکی و یا تنباکوهای بدون دود هنوز هم حاوی نیکوتین هستند. قبل از استفاده از این محصولات، با پزشک خود صحبت کنید.

 

چه موقع باید فورا به دنبال مراقبت پزشکی باشم؟

• احساس تنگی نفس می کنید
• ضربان قلب شما سریعتر از حد معمول است.
• احساس گیجی می کنید.
• خون از پانسمان شما به بیرون نفوذ می کند.
• حس می کنید زخم شما تکه تکه می شود.
• شما می بینید که رگه های قرمز از ناحیه عفونی بیرون می آیند.

 

چه زمانی باید با پزشک خود تماس بگیرم؟

• تب یا لرز دارید
• درد، قرمزی یا تورم بیشتری در نزدیکی زخم شما وجود دارد.
• علائم شما بهبود نمی یابد.
• پوست اطراف زخم بی حس است.
• شما سوالات یا نگرانی ای مربوط به وضعیت خود یا مراقبت از زخم دارید.

• ---

برای مطالب مرتبط به زخم به سایت وکیوم تراپی مراجعه کنید.

منیع سایت

اوزون تراپی چیست، دیابت و اوزون درمانی

اوزون تراپی ممکن است از طریق تزریق استفاده شود و می تواند برای درمان طیف وسیعی از مشکلات پزشکی مورد استفاده قرار گیرد . اوزون تراپی از اوزون، یک گاز بی رنگ که از سه اتم اکسیژن تشکیل شده است، استفاده می کند.

برخی از محققان معتقدند که اوزون دارای اثرات درمانی است و درمان با آن برای بیش از 150 سال مورد مطالعه قرار گرفته است. یک لایه اوزون در استراتوسفر زمین پیدا شده است. هدف اصلی آن حفاظت از زمین از اشعه ماوراء بنفش خورشید است که بیشتر آن را جذب می کند.

با بوی تازه و تمیز هوا پس از باران آشنا هستید؟ این بو همان گاز اوزون، یک مولکول قدرتمند است که از طریق برق در طول رعد و برق رها می شود و به سطح زمین می رسد.

 

 

اوزون اکسیژن است، اما این اکسیژن با مولکول های اکسیژنی که نفس می کشید متفاوت است. ساختار منحصر به فرد آن باعث می شود که یک سیگنال قوی در بدن شما ایجاد شود و یک ابزار ارزشمند زیست شناسی باشد.

در پزشکی، اوزون تراپی برای ضد عفونی کردن و درمان زخم های عفونی و ناحیه اطراف آن، بهبود مصرف اکسیژن بدن و فعال سازی سیستم ایمنی بدن مورد استفاده قرار می گیرد.

استفاده از گاز به عنوان یک درمان پزشکی غیر معمول است، بنابراین تکنیک های خاصی وجود دارد که استفاده می شود. اوزون می تواند در هنگام استنشاق سمی باشد.

اوزون تراپی برای درمان بسیاری از بیماری های خطرناک مورد استفاده قرار گرفته است. سیستم درمان متعارف در درمان این بیماری ها زیاد موفق نبوده اند. دیابت یکی از آنهاست. در بسیاری از کشورهای جهان، از اوزون برای درمان دیابت استفاده می شود.

اوزون تراپی یک درمان ثانویه برای جلوگیری از پیچیدگی های عوارض دیابت مثل احتمال قطع عضو ، رتینوپاتی دیابتی و کمک به درمان زخم دیابتی است. در مورد درمان دیابت، اوزون تراپی دارای اثرات زیر است:

•   بهبود گردش خون
• تحریک سیستم آنتی اکسیدان دفاعی بدن
• فعال سازی سلول های ایمنی
• سیستم ایمنی را مدوله کنید
• فعال سازی گلبول های قرمز
• ضدعفونی و تمیز کردن زخم

همه اینها برای سلامتی بسیار خوب هستند. برای بیماران دیابتی، همه این موارد بسیار مهم هستند. درمان با اوزون بسیار موثرتر از هر درمان دیگر است.درمان با اوزون برای دیابت مفید است، زیرا نه تنها از عوارض مختلف جلوگیری می کند، بلکه باعث بهبود بهتر و سریع تر زخم ها می شود. علاوه بر این، متابولیسم بیماران دیابتی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

با یک رژیم غذایی خوب، میزان گلوکز خون بیمار طبیعی می شود. در سراسر دنیا، اوزون تراپی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. هارتموت دورتویتز، رئیس مرکز تحقیقات اوزون تراپی آلمان، می گوید: در صورت ابتلا به دیابت، نحوه استفاده از اوزون تراپی، استفاده از کیسه های تفلون در برابر این گاز است. در کنار آن، یک فنجان مکش نیز در اطراف منطقه ای که آسیب دیده است استفاده می شود. جلسه 20 دقیقه طول می کشد تعداد جلسه بستگی به پیشرفت شخصی بیمار دارد. بسته به آسیب شناسی، روش های دیگری از برنامه درمانی اوزون وجود دارد. یکی از روش ها روش از درمان اتوهموتراپی استفاده می کند.

هموتراپی با استخراج خون بیماران آغاز می شود و سپس اوزون به خون منتقل شده و خون مجددا به بدن باز می گردد. این درمان در خارج از بدن رخ می دهد و از تزریق گاز داخل عروقی جلوگیری می کند. در روسیه درمان با ازون برای دیابت مورد آزمایش قرار گرفت. در این درمان از 38 نفر بیماران خواسته شد نظر خود را بیان کنند. 20 نفر مبتلا به دیابت نوع 1 و بقیه از نوع دوم با شدت های مختلف بودند. اکثر این بیماران در حالت پیشرفت بیماری بودند و 22 مورد مشکل جدی داشتند.

درمان شامل استفاده از تزریق داخل وریدی محلول فیزیولوژیکی همراه با تزریق مستقیم گاز ازون به رکتوم بود. در این آزمایش، تقریبا 7 تا 10دوره درمان وجود داشت. اتفاق شگفت انگیز این بود که بیماران بهبود قابل توجهی در وضعیت سلامت خود پیدا کردند. بیماران دیگر بابت تشنگی، ادرار مکرر، خارش پوستی، احساس سوزش سوزن شدن دهان و غیره شکایتی نداشتند. در طول ساعت های اول، سطح گلوکز بیماران به میزان 50 درصد از سطح اولیه کاهش یافت. این یک موفقیت بزرگ بود. و با گذشت زمان، میزان گلوکز به حدود 30 درصد کاهش یافت. بهترین خبر این بود که تقریبا تمام بیماران با وضعیت سلامت مناسب به خانه بازگشتند.

 

نحوه استفاده

اگر چه اوزون گاز است، پیشرفت های تکنولوژی باعث شده است که بتوان از آن در قالب های مختلف و روش های مختلف استفاده کرد، از جمله:

• روغن زیتون حاوی اوزون به طور مستقیم به بدن اعمال می شود
• تزریق کردن گاز، یک درمان ریسکی که اوزون به رکتوم تزریق می شود
• آب آشامیدنی حاوی اوزون که نوشیده می شود
• اتوهموتراپی، که خون از بدن کشیده شده، به آن اوزون اضافه شده و سپس مجددا به سیستم گردش خون بدن منتقل می گردد.
• تزریق که در آن گاز ازون به ناحیه مورد نظر تزریق می شود
• حمام یا سونای گاز

• ---

  برای مقاله های بیشتر به سایت وکیوم تراپی سر بزنید.

منبع سایت