وکیوم تراپی زخم

وکیوم تراپی زخم

بسته شدن زخم با کمک خلاء، یک نوع درمان برای کمک به بهبود زخم است که همچنین با عنوان وکیوم زخم نیز شناخته شده است. در طول درمان، یک دستگاه فشار هوای روی زخم را کاهش می دهد. اینکار می تواند به بهبود زخم کمک کند.
گازهای موجود در اطراف ما فشاری را روی سطح بدن ما ایجاد می کنند. دستگاه وکیوم زخم این فشار بر روی سطح زخم را برطرف می کند. اینکار می تواند به بهبود زخم از راه های متفاوت کمک کند. وکیوم می تواند به آرامی مایع را از درون زخم بکشاند، تورم را کاهش دهد و ممکن است به پاک کردن زخم و حذف باکتری ها نیز کمک کند. وکیوم همچنین به نزدیک کردن لبه های زخم به یکدیگر کمک کرده و ممکن است رشد بافت جدید را که باعث بسته شدن زخم می شود را تحریک کند.
یک سیستم وکیوم زخم دارای چند بخش است. پانسمان فوم یا گاز که به طور مستقیم بر روی زخم قرار می گیرد. یک نوار چسب که زخم را پوشش می دهد و یک لوله زهکشی که از زیر چسب می آید و به یک پمپ خلاء قابل حمل متصل می شود. این پمپ فشار هوای بر روی زخم را از بین می برد. اینکار ممکن است به طور مداوم یا دوره ای انجام پذیرد.
پانسمان هر 24 تا 72 ساعت ت تعویض می شود. در طول درمان، شما نیاز به حمل پمپ قابل حمل به هر جایی که می روید، دارید.

 

چرا ممکن است نیاز به بسته شدن زخم با کمک وکیوم داشته باشم؟

ممکن است این درمان را برای زخم های تازه ( حاد ) نیاز داشته باشید. یا ممکن است برای زخم مزمن نیاز باشد. زخم مزمن زخمی است که با گذشت زمان به درستی درمان نمی شود. این زخم ها می توانند با زخم های مرتبط با دیابت رخ دهد. اگر اخیرا یک پیوند پوستی داشته اید، ممکن است نیاز به وکیوم زخم داشته باشید. همچنین شما ممکن است برای یک زخم بزرگ نیاز به وکیوم تراپی داشته باشید. زخم های بزرگ می تواند مدت زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشند.

یک سیستم وکیوم زخم می تواند به سرعت درمان زخم شما کمک کند از طریق:

• تخلیه مایع اضافی از زخم
•  کاهش تورم
•  کاهش باکتری در زخم
•  نگه داری زخم بصورت مرطوب و گرl
•  کمک به نزدیک شدن لبه های زخم
•  افزایش جریان خون به زخم
• کاهش قرمزی و تورم (التهاب)

وکیوم تراپی زخم مزایای دیگری را نیز نسبت به سایر انواع مراقبت از زخم ارائه می دهد. ممکن است ناراحتی کلی شما را کاهش دهد. پانسمان معمولا نیاز به تعویض کمتری دارد. و پانسمان راحت تر در جای خود قرار می گیرد.

 

خطرات بسته شدن زخم با کمک وکیوم چیست؟

وکیوم زخم دارای برخی از خطرات نادر است، مانند:

• خونریزی (که ممکن است شدید باشد)
• عفونت زخم
• ارتباط غیر طبیعی بین روده و پوست (فیستول روده)

آموزش مناسب در تعویض پانسمان می تواند به کاهش خطر این مشکلات کمک کند. همچنین، متخصص زخم شما وضعیت شما را به دقت بررسی کرده و به شما اطمینان می دهد که شما یک گزینه مناسب برای درمان هستید. برخی مشکلات می توانند خطر ایجاد عوارض را افزایش دهند، از جمله:

• خطر بالای خونریزی از یک بیماری دیگر
• عفونت زخم
• عفونت استخوانی نزدیک
• بافت زخم مرده
• بافت سرطانی
• پوست شکننده، از جمله استفاده طولانی مدت از استروئیدهای موضعی یا بالا رفتن سن
• آلرژی به چسب
• جریان خون بسیار ضعیف به زخم
• زخم های نزدیک به مفاصل که ممکن است به علت حرکت دوباره باز شود

پزشک شما در مورد خطراتی که برای شما به وجود آید با شما بحث خواهد کرد. اطمینان حاصل کنید که با او درباره همه سوالات و نگرانی های خود صحبت کنید.

 

چگونه برای بسته شدن زخم با وکیووم باید آماده شوید؟

 

 

به احتمال زیاد نیازی به انجام کارهای زیادی برای آماده سازی برای وکیوم زخم ندارید. در بعضی موارد، ممکن است قبل از انجام این درمان، نیاز باشد صبر کنید. به عنوان مثال، ممکن است نیاز باشد که پزشک شما ابتدا عفونت زخم را درمان کند. ممکن است نیاز باشد که ابتدا بافت مرده یا آسیب دیده نیز از زخم شما حذف شود.
شما یا مراقب شما ( همراه ) ممکن است نیاز به آموزش در مورد نحوه استفاده از دستگاه VAC زخم داشته باشید. این کار در صورتی انجام می شود که بتوانید وکیوم زخم را در خانه داشته باشید. در موارد دیگر ممکن است نیاز به وکیوم تراپی زخم در یک کلینیک زخم داشته باشید. اگر شما در حال انجام درمان هستید، شما راجع به چگونگی استفاده از دستگاه آموزش خواهید دید.

اگر نیاز به انجام هر کار دیگری برای انجام وکیوم زخم داشته باشید درمانگر زخم شما به شما اطلاع خواهد داد.

 

در هنگام وکیوم زخم چه اتفاقی می افتد؟

• یک متخصص زخم یا درمانگر زخم، زخم شما را با فوم و یا گاز پوشش می دهد. سپس یک نوار فیلم شفاف بر روی پانسمان و زخم گذاشته خواهد شد. این کار زخم را مهر و موم می کند. فوم به یک لوله زهکشی وصل می شود که به پمپ وکیوم متصل است. این پمپ قابل حمل است. هنگامی که پمپ روشن می شود، مایع از طریق فوم و لوله تخلیه می شود. پمپ ممکن است تمام مدت کار کند، یا ممکن است در دوره هایی خاموش و روشن شود. تنظیمات دقیق برای شما به نوع خاصی از دستگاه وکیوم زخم که استفاده می کنید، بستگی دارد.
• شما ممکن است یک بار در روز نیاز به تعویض پانسمان داشته باشید و یا بسته به زخم خود نیاز به تعویض پانسمان در دفعات کمتر یا بیشتر داشته باشید. شما یا همراه شما ممکن است برای انجام این کار در خانه آموزش ببینید و یا ممکن است برای این کار نیاز به مراجعه پرستار زخم داشته باشید. اگر زخم بزرگ یا شدید دارید، ممکن است لازم باشد در یک مرکز مراقبت از زخم بمانید.
• درمانگر شما ممکن است برای شما مسکن تجویز کند. این مسکن برای جلوگیری یا کاهش درد در طول تعویض پانسمان است.
• در صورت وجود تب و یا افزایش تورم یا درد در زخم خود، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین اگر در لوله یا مجموعه ی دستگاه خون یا لخته های خون وجود دارد نیز به او اطلاع دهید.
• شما احتمالا باید چند هفته یا چند ماه از وکیوم زخم استفاده کنید. در طول درمان، شما نیاز به حمل پمپ قابل حمل به هر جایی که می روید دارید. درمانگر شما به دقت روند درمان شما را پیگیری خواهد کرد.
• در طول این مدت مطمئن شوید که تغذیه خوبی دارید و به اندازه کافی استراحت می کنید. این کارها برای بهبود مناسب زخم و جلوگیری از عفونت ضروری است. درمانگر شما می تواند به شما در مورد تغذیه در این دوران اطلاعات بیشتری بدهد.
• گر سیگار می کشید، کمک بخواهید تا بتوانید آن را ترک کنید. مواد سمی در دود سیگار (به ویژه نیکوتین، مونوکسید کربن و سیانید هیدروژنه) به شدت توانایی بدن در بهبود زخم را مختل می کند.

 

پس از قطع دستگاه وکیوم زخم چه اتفاقی می افتد؟

اگر مبتلا به بیماری هستید که سبب ایجاد زخم می شود، نظیر دیابت، با درمانگر خود مشورت کنید. او می تواند به شما برای جلوگیری از به وجود آمدن زخم های جدید در آینده کمک کند.

برای مقالات بیشتر به سایت  مراجعه فرمایید.

مراحل مراقبت از زخم

مراحل مراقبت از زخم

روزانه بسیاری از افراد ممکن است دچار برش و خراشیدگی هایی بر روی پوستشان شوند، اما با نداشتن آگاهی کافی از روش های مراقبت از زخم، شرایط را برای پیشرفت و عفونت زخم فراهم می کنند. شما با رعایت چند نکته کوچک می توانید در کمترین زمان، زخم ایجاد شده را درمان کنید. در ادامه مطلب روش های ساده برای مراقب از زخم در اختیار شما قرار می گیرد.

اندکی خونریزی خوب است!

 

خون به تمیز شدن زخم کمک می کند، بنابراین خونریزی به مقدار کم، برای زخم خوب است. خونریزی در اکثر بریدگی ها و خراش های کوچک به سرعت متوقف می شود. در صورتی که خونریزی زخم قطع نشود می توانید از یک تکه گاز کمک بگیرید آن را بر روی زخم قرار دهید. اگر دوباره خون از آن عبور کند می توانید یک لایه دیگر از گاز را بر روی آن قرار دهید. توجه داشته باشید که گاز قبلی را از روی زخم برندارید زیرا ممکن است سبب خونریزی دوباره زخم شود.

به آرامی بریدگی و خراش ها را تمیز کنید

 

 

اگر یک برش یا خراشیدگی دیگری دارید، گام اول شما آسان است: زخم را با آب سرد شستشو دهید. سپس با یک موچین ضدعفونی شده با الکل، هرگونه سنگریزه یا تراشه اضافه را از روی زخم بردارید. اطراف زخم را به آرامی با یک لیف و صابون شستشو دهید. از صابون تحریک کننده، ید، الکل یا پراکسید هیدروژنه استفاده نکنید، آب تمیز و تصفیه شده تمام چیزی است که شما نیاز دارید.

آیا به کرم آنتی بیوتیک نیاز دارید؟

 

 

کرم و پماد آنتی بیوتیک نه تنها رطوبت زخم را حفظ می کند بلکه خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهد. اگر از یک آنتی بیوتیک استفاده می کنید، یک لایه نازک از آن را بر روی زخم اعمال کنید. ممکن است برخی از افراد به پماد آنتی بیوتیک حساسیت داشته باشند، در صورت مشاهده هر گونه قرمزی و یا جوش بر روی پوست، استفاده از پماد را قطع کنید.

زخم را پانسمان کنیم یا نه؟

 

 

اگر زخم شما در قسمتی است که ممکن است در زیر لباستان قرار بگیرد، بهتر است آن را با یک بانداژ مناسب پوشش دهید. اگر فکر می کنید زخم در معرض خطر بزرگتر شدن ( باز شدن ) یا عفونت زخم است، از یک پانسمان چسبنده برای جلوگیری از نفوذ باکتری ها استفاده کنید. لازم است پانسمان زخم را هر روز تعویض کنید.

علائم حساسیت به پانسمان

 

 

اگر احساس خارش و یا سوزش در زیر پانسمان خود دارید، ممکن است نسبت به چسب استفاده شده در چسب زخم و پانسمان خود حساسیت داشته باشید. برای پوست های حساس سعی کنید از باند و پانسمان عاری از چسب استفاده کنید.

علائم درمان زخم

 

 

تقریبا به محض اینکه یک برش یا خراش برمی دارید، بدن شروع به التیام زخم می کند. گلبول های سفید خون به باکتری هایی که موجب عفونت می شود، حمله می کند. پلاکت ها، گلبول های قرمز و فیرین باعث ایجاد یک لخته ژله ای بر روی زخم می شوند و به زودی شکل محافظتی زخم را تشکیل می دهند. اگر زخم شما شروع به خارش کند، آرام باشید. این یک نشانه برای درمان زخماست.

منبع سایت

چگونه از عفونت غیرقابل کنترل زخم پای دیابتی پیشگیری کنیم

چگونه از عفونت غیرقابل کنترل زخم پای دیابتی پیشگیری کنیم

مراقبت غیراصولی از زخم پای دیابتی باعث افزایش ابتلا به عوارضی مانند عفونت می شود.

پیشگیری و درمان زخم پای دیابتی یک اولویت مهم برای افراد مبتلا به دیابت است. تقریبا ۱۵ تا ۲۵ درصد از افراد مبتلا به دیابت، در طول زندگی خود مبتلا به زخم پای دیابتی می شوند. زخم پا اگر به موقع درمان نشود می تواند به سرعت تبدیل به زخم چرکی شود. زخم های پا نیاز به مراقبت و درمان پیشرفته دارند، اگر تحت درمان قرار نگیرند در نهایت ممکن است منجر به قطع عضو یا افزایش خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامتی شوند.

نکته مهم در این بین؛ این است که هزینه درمان یک زخم پای دیابتی عفونی چندین برابر درمان زخمی است که در مراحل اولیه تشخیص داده می شود. خوشبختانه می توان با مراجعه به موقع به متخصص زخم دیابتی، از این امر پیشگیری کرد.

مراقبت از زخم پای دیابتی

همانند سایر موارد پزشکی، بهترین درمان برای زخم های دیابتی، پیشگیری است. شستشوی روزانه ی پاها و استفاده از لوسیون مرطوب کننده، گام های ضروری برای سلامت پاها در افراد مبتلا به دیابت است. تمیز و مرطوب نگه داشتن پوست می تواند به محافظت پاها در برابر هر گونه آسیبی کمک کند و در برابر ترک خوردگی و تاول ها که می توانند منجر به زخم پای دیابتی شوند، سبب مقاومت پوست شود.

کفش و جوراب های طبی مخصوص افراد دیابتی، برای پیشگیری از سایش پوست و ایجاد تاول ها، بسیار موثر است. ناخن های پا باید به طور مرتب کوتاه و تمیز شوند تا از انباشته شدن کثیفی و آلودگی ها جلوگیری شود.

آگاهی از سلامت پاها

برای افرادی که مبتلا به دیابت هستند، مراقبت از پاها و آگاهی از سلامت پاها بسیار مهم است. افراد دیابتی مستعد ابتلا به بیماری نوروپاتی محیطی هستند که سبب ضعف گردش خون در بدن به ویژه در اندام های انتهایی بدن می شود. در نتیجه منجر به از دست دادن احساس در پاها می شود. به همین دلیل بررسی روزانه پاها برای جلوگیری از عفونت غیرقابل کنترل پاها ضروری است.

درمان سریع زخم های کوچک پا

اگر در ابتدا متوجه یک خراش، برش یا کبودی کوچک بر روی پاهایتان شوید، باید بلافاصله آن ها را درمان کنید و این زخم های کوچک را نادیده نگیرید. زخم های کوچک باید به آرامی پاک شوند و با یک آنتی سپتیک موضعی و دیگر محصولات مناسب مراقبت از زخم، درمان شوند.

داروهای خانگی می تواند زخم را وخیم تر و مانع بهبودی آن شود. اگر زخم های کوچک در عرض ۱ تا ۲ روز بهبود نیابد، سریعا بامتخصص زخم عفونی مشورت کنید تا علائم عفونت را بررسی کنند.

منبع سایت

آیا می دانید زخم شما چگونه درمان می شود؟

آیا می دانید زخم شما چگونه درمان می شود؟

آسیب به یکپارچگی پوست که تمام سطح بدن ما را پوشش می دهد زخم نامیده می شود. بهبود زخم یک مکانیسم دفاع از آسیب است. یک زخم تمیز و غیر التهابی، که در آن لبه های زخم با جراحی بهم می پیوندند، با کمترین ضایعات بافتی بهبود می یابد و به عنوان درمان اولیه زخم نامیده می شود. اگر لبه های زخم بهم نپیوندند، بافت از دست رفته و زخم های التهابی با بهبود زخم ثانویه، التیام می یابد. در درمان با بهبود زخم ثانویه، اسکار بیشتری بعد از بهبودی باقی می م 

بهبود اولیه زخم

اساسا شامل ۳ مرحله می شود:

• پاسخ اولیه
• بازسازی اپیتلیوم
• تعمیر بافت های زیر جلدی

 

پاسخ اولیه به ۲ قسمت تقسیم می شود:

 

پاسخ مویرگ ها

اولین پاسخ به خونریزی در نتیجه آسیب، انقباض عروق خونی است که ۱۰-۵ دقیقه طول می کشد. مکانیسم انعقاد خون توسط پلاکت ها (پلاکت های خون) فعال می شود. پس از انقباض عروق، رگ ها انبساط می یابند و نفوذپذیری مویرگ ها افزایش می یابد. گلبول های سفید حالت چسبندگی پیدا می کنند و در عرض ۶۰-۳۰ دقیقه دیواره های رگ ها با این سلول ها پوشیده می شود. گلبول های قرمز نیز با انجام وظیفه به آن می پیوندند.

 

پاسخ سلولی

۴ تا ۵ روز بعد از آسیب، کلاژن سنتز می شود. الیاف کلاژن مانند چسب بین لبه های زخم عمل می کنند. ساختار جدید و دوام زخم را فراهم می کند. در روز پنجم، زمانی که سنتز کلاژن شروع به افزایش می کند، زخم ، تنها صاحب ۱۰٪ از نیروی کششی واقعی است. این نیرو در هفته ششم تا ۶۰ درصد افزایش می یابد و در عرض ۶ ماه به حداکثر می رسد.

 

بازسازی اپیتلیوم

بین ۲۴ تا ۳۶ ساعت پس از صدمه، پسوند اپیتل به شکل سلول های باریک به اعماق زخم پیش می رود. این سلول ها، کلاژن زنده و مرده را از یکدیگر جدا می کنند و پوسته روی زخم را خارج می کنند.

 

تعمیر بافت های زیر جلدی

بافت شفادهنده گرانول و صورتی رنگ است. گرانول ها، عروق های مویرگی تازه تشکیل شده هستند و به راحتی خونریزی می کنند. بافت جدید، بافتی متورم شده است ، زیرا در ساختاری است که اجازه می دهد مایع و گلبول های قرمز در دیواره رگ های جدید از ورید خارج شوند. فیبرهای کلاژن به علت ساختار در برابر نیروی کششی مقاومت نشان می دهند. انواع کلاژن که در درمان زخم ها مهم هستند نوع ۱-۲-۳ هستند. این کلاژن ها ۹۵ درصد کل کلاژن بدن را تشکیل می دهد. از بین رفتن بافت در زخم ، باعث مرگ و میر بیشتر سلول ها و بافت ها می شود و واکنش شدید  مشاهده می شود. در نتیجه واکنش شدید التهابی ، زخم با علائم تغییر شکل بزرگ بهبود می یابد. مهمترین تفاوت بین بهبود زخم اولیه و ثانویه، انقباض زخم است. انقباض با کوتاه شدن الیاف کلاژن اتفاق می افتد.

 

عوامل موثر در بهبود زخم

 

عوامل محلی

• وجود خون کافی ضروری است
• هنگامی که زخم التهاب می یابد، باعث کاهش التیام زخم ، ایجاد زخم بزرگتر و تغییر شکل می شود
• جسم خارجی: سیستم ماکروفاژ را به دلیل واکنش التهابی و فاگوسیت ها فعال می کند و مانع از بهبود زخم می شود
• تابش: سبب تاخیر در بهبود زخم می شود.

 

عوامل سیستمیک

• عوامل متابولیک: کمبود پروتئین، ویتامین C، ویتامین A و کمبود روی سبب تاخیر در التیام زخم می شود. دیابتی ها به عفونت بیشتر حساس هستند. کورتیکواستروئیدها سبب تاخیر در التیام می شوند.
• داروهای سیتواستاتیک: این داروها که در درمان سرطان استفاده می شوند باعث تاخیر در بهبود زخم می شوند
• سن: مطالعات انجام شده بر روی جنین در رحم، هیچ عارضه ای بر روی پوست جنین نشان نداده است. علت دقیق این موضوع شناخته شده نیست، اما وجود عامل رشد خاص و یا مقدار زیاد کلاژن در پوست جنین تخمین زده شده است. اگر چه پوست افراد بین ۹ تا ۲۵ ساله، سالم است و درمان سریع است، در صورت وجود زخم ها قرمز و گسترده هستند. پس از ۵۰ سالگی، زخم به آرامی بهبود می یابد، اما بافت اسکار کمتر می شود.

اند.

منبع سایت                                                   

آیا ورزش برای درمان زخم مفید است

آیا ورزش برای درمان زخم مفید است

همه زخم ها مترادف با بودن در بستر نیستند، به خصوص اگر آنها تحرک را محدود نکنند و بیمار به طور منظم فعالیت می کند. بجز مواردی که پزشک منع کند، فعالیت بدنی واقعا می تواند برای درمان زخم مفید باشد. نه تنها موجب افزایش جریان خون به منطقه آسیب دیده می شود، بلکه می تواند سلامت کلی شما را نیز افزایش دهد تا زخم سریع تر بهبود یابد.

در حالیکه شما قطعا باید مراقب باشید و قبل از انجام این کار با پزشک خود صحبت کنید، تمرینات ورزشی در هنگام زخم شدن کنار گذاشته نمی شوند. در اینجا مواردی است که شما باید در مورد ورزش و بهبود زخم بدانید:

 

 

مزایای ورزش برای درمان زخم

در حالی که فعال بودن ممکن است در هنگام زخمی شدن دشوار باشد، غلبه بر این چالش می تواند به طور شگفت آوری برای بهبود زخم مفید باشد. حفظ یک شیوه زندگی فعال، سلامت کلی را ارتقا می بخشد، که مخصوصا برای بیماران زخمی حیاتی است. فعالیت بدنی می تواند به بهبود بیماران کمک کند از طریق:

• بهبود زخم تسریع شده
• کاهش التهاب و آسیب اکسیداتیو
• تقویت سلامت روانی
• بهبود نتایج بیمار
• به حداقل رساندن هزینه های درمان
• تشویق به یک شیوه زندگی سالم

تحقیقات این ادعاها را پشتیبانی می کنند. یک مطالعه منتشر شده در مجله انجمن آمریکایی نفرولوژی شواهدی مبنی بر اثرات ضد التهابی تمرینات ورزشی را ارائه داد. اثرات ضد التهابی برای درمان زخم مفید است چرا که التهاب یکی از علل عمده افزایش درد در ناحیه آسیب دیده و تاخیر در بهبود زخم است.

بررسی اخیر سیستماتیک اثرات ورزش در بیماران مبتلا به زخم نیز نتیجه گرفت که،در حالی که تحقیقات بیشتر برای اندازه نمونه های بزرگ زخم ضروری است، مداخله ورزش می تواند زمان بهبود زخم را سرعت بخشد و از عود زخم جلوگیری کند.

 

احتیاط در ورزش کردن زمانی که زخمی هستید

اطمینان حاصل کنید که با پزشک خود مشورت کنید که کدام نوع از ورزش ها در هر مرحله از بهبود زخم ایمن هستند. در حالی که ممکن است کمی درد را تجربه کنید، مراقب ناراحتی مفرط و یا علائم عفونت یا آسیب باشید.

همان طور که ضربان قلب شما افزایش می یابد و عرق کردن شروع می شود، مایع شور می تواند به زخم های شما برسد. این موضوع می تواند باعث شل شدن برخی از چسب های پانسمان شود و در نتیجه باعث باز شدن پانسمان و  قرار دادن زخم شما در معرض محیط اطراف شود. با دکتر زخم خود راجع به پانسمان های ضدآب برای جلوگیری از وقوع این اتفاق حین ورزش صحبت کنید.

منبع سایت

انواع زخم + انواع پانسمان ها نوین مربوط به هر زخم

انواع زخم + انواع پانسمان ها نوین مربوط به هر زخم

زخم به هر دلیلی می تواند به عنوان اختلال در پوست و بافت تعریف شود. از آنجا که پوست صدمه می بیند خطر عفونت نیز افزایش می یابد. هدف مراقبت از زخم، تمیز کردن زخم های کثیف و عفونی به منظور آماده سازی برای بهبود است. مراقبت از زخم و پانسمان بستگی به نوع، گستردگی و ویژگی زخم دارد.

 

انواع زخم

زخم با توجه به ظاهر،علت وقوع، آلودگی با میکروارگانیسم های بیماری زا، به انواع مختلف طبقه بندی می شوند. طبقه بندی زخم ارزیابی و درمان زخم را تسهیل می کند و تضمین می کند که خطرات احتمالی پیش از آن شناخته شده است.

 

با توجه به یکپارچگی پوست، زخم به عنوان زخم باز و بسته طبقه بندی می شود:

 

 

زخم های باز

پوست و بافت های زیر پوستی آسیب دیده و یکپارچگی پوست در اندازه های مختلف آسیب دیده است.

زخم های بسته

زخم های ناشی از آسیب های ناگهانی هستند که سبب از بین رفتن یکپارچگی پوست نمی شوند. زخم های بسته به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

 

زخم هایی که با میکروارگانیسم های بیماری زا آلوده می شوند:

 

 

زخم تمیز

زخم هایی که روی آن ها هیچ میکروارگانیسم بیماری زایی وجود ندارد. زخم هایی که بافت از دست رفته و عفونت ندارند و جای زخم درآن کم است زخم های تمیز هستند.

زخم آلوده

زخم هایی که در آن میکروارگانیسم های بیماری زا حضور دارند. در زخم قرمزی، درد، خونریزی، بوی بد ونشانه های عفونت دیده می شود.

 

زخم ها با توجه به مدت زمان درمان:

 

 

زخم حاد

زخمی که در زمان انتظار در شرایط عادی بهبود می یابد. در چنین زخم هایی، اگر هیچ فاکتوری (بیماری، سن، و غیره) مانع بهبودی نشود، بهبودی مستمر است.

زخم مزمن

زخمی است که در عرض ۳ ماه بهبود نمی یابد. زخم به طور مداوم تکرار می شود. یک فاکتور موضعی یا سیستمیک مانع بهبود زخم می شود.

 

اصول اولیه در مراقبت از زخم

• بهبود وضعیت کلی بیمار
• برداشتن فشار از سطح زخم
• مرطوب نگه داشتن زخم
• حذف بافت نکروز زخم در صورت نیاز با لوازم پانسمان مناسب و استریل
• تمیز کردن زخم و اطراف آن با محلول ضدعفونی کننده
• مبارزه با عفونت
• در صورت لزوم پانسمان کردن با گاز استریل یا پوشش بیولوژیکی جراحی
• ثابت نگه داشتن حرارت زخم
• باز کردن زخم هر روز برای کنترل عفونت و هماتوم

 

عوامل موثر در تاخیر بهبود زخم

عوامل موثردر تاخیر بهبود زخم عبارتند از:

• خونریزی: یک زخم که جریان خون کافی ندارد، نمی تواند به خوبی تغذیه شود، بنابراین تاخیر در بهبودی، افزایش خطر ابتلا به عفونت و نکروز (مرگ بافت) وجود دارد. جلوگیری از آسیب به عروق در طول جراحی، باعث بهبودی سریع می شود. در افراد سیگاری و مسن با اختلال در جریان خون، بهبود زخم دشوار می شود.
• عفونت: باکتری ها از خارج یا از طریق خون وارد زخم می شوند. حتی در شرایط اتاق عمل، هر زخم تا حدودی آلودگی دارد. هر زخم آلوده، عفونی نیست. اگر بیش از ۱۰۰ هزار باکتری در یک گرم بافت وجود داشته باشد احتمال عفونت در زخم ۵۰٪ است. عفونت باعث تاخیر جدی در بهبود زخم می شود.
• نوع بافت: پتانسیل بهبود بافت هایی مانند پوست، روده، مثانه، واژن بسیار بالا است اما بافت هایی مانند عصب و فاسیا دیرتر بهبود می یابند.
• تروما: تروما در بهبود زخم تاثیر منفی می گذارد. بنابراین، برای جلوگیری از اثر تروما باید برای مدتی زخم بسته نگه داشته شود.

 

انواع پانسمان های نوین زخم و کاربرد هریک

به طور کلی انواع پانسمان های نوین زخم به ۴ گروه اصلی طبقه بندی شده است. این محصولات معمولا به تنهایی یا با ترکیبی از چندین فرایند بر روی زخم های فیزیولوژیکی مختلف اعمال می شوند. آنها عبارتند از: پانسمان آلژینات، فیلم شفاف، هیدروژل، هیدروکلوئید.

 

پانسمان آلژینات

فیبرهای آلژینات دارای خواص تبادل یونی هستند. در تماس با ترشح زخم، یون کلسیم در فیبر با یون های سدیم در مایع بدن جایگزین می شود. در نتیجه یک قسمت از فیبر، آلژینات سدیم می شود. آلژینات سدیم محلول در آب است. این تبادل یون باعث تورم فیبر و ایجاد ژل در سطح زخم می شود. علاوه بر این ویژگی منحصر به فرد، فیبرهای آلژینات یکی از مواد ایده آل برای تولید پوشش های مرطوب کننده برای پانسمان زخم می باشند. پانسمان آلژینات چسبنده نیست و استفاده از آن آسان است. همچنین دفعات تعویض پانسمان کم است. از آنجا که پانسمان آلژینات هیدروفیل است ۳۰-۲۰ برابر وزن مایع زخم را جذب می کند. این پانسمان، تشکیل بافت اپیتلیوم و گرانولاسیون را افزایش می دهد. از پانسمان آلژینات ۴۴، برای زخم های ضخیم ، زخم های توخالی، زخم های خونریزی کرده متوسط و شدید، زخم های عفونی استفاده می شود. این پانسمان، به لخته شدن کمک می کند. یون کلسیم آزاد شده توسط پانسمان، سبب فعال شدن ماده پروترومبین که باعث انعقاد می شود. اگرچه پانسمان های آلژینات خواص ضد باکتری ندارند، اما باکتری ها می توانند به صورت غیرفعال در داخل ژل قرار گیرند و با تعویض پانسمان حذف شوند.

 

فیلم شفاف

در مراقبت از زخم، فیلم های نیمه رسانا (فیلم های شفاف)، با جلوگیری از انتقال باکتری های هوا به زخم، اجازه تبادل گاز بین زخم و محیط را می دهد. ساختار نیمه رسانای فیلم ها باعث می شود تا بخش زیادی از رطوبت از طریق فیلم منتقل شود. اما از جذب ترشحات زخم جلوگیری می کند. بنابراین، فیلم های نیمه رسانا باید در زخم های خشک بیشتر استفاده شود. این فیلم ها نسبتا مفید هستند و در هنگام استفاده از آنها هیچ ناراحتی ایجاد نمی کنند. از آنجا که شفاف هستند، قسمت زخمی به طور مستقیم مشاهده می شود. از فیلم شفاف در زخم های جراحی، سوختگی سطحی ، زخم بستر و ناحیه کاتتر داخل وریدی می توان استفاده کرد. پانسمان فیلم شفاف به اتولیز زخم های نابالغ کمک می کند. این پانسمان سبک و انعطاف پذیر است. همچنین با اعمال پانسمان بر روی زخم از آسیب به زخم در اثر اصطکاک جلوگیری می کند.

 

پانسمان هیدروژل

پانسمان های هیدروژل دارای ظرفیت جذب بالا هستند و بر  روی زخم نمی چسبد. از آنجا که هیدروژل ها نمی توانند اجزای بیولوژیکی مانند پروتئین و سلول را جذب کنند، در مقابل باکتری ها ضعیف هستند و برای محفاظت از زخم، پانسمان دوم نیاز است. پانسمان های هیدروژل را می توان به شکل برگ یا بی شکل (آمورف) یافت. هیدروژل هایی که به شکل برگ هستند و امروزه استفاده می شوند، دارای خواص مناسب و ایده آل هستند. با این حال، این نوع هیدروژل ممکن است سبب تضعیف پوست شود. هنگامی که از پانسمان هیدروژل روی سطح زخم خشک استفاده می شود، با مرطوب کردن زخم، محیط مرطوب را برای بهبود زخم ایجاد می کند. این پانسمان ها به راحتی از روی زخم جدا می شوند زیرا رابط مرطوب بین پانسمان و زخم، مانع از چسبیدن پانسمان به زخم می شود. علاوه بر این، پانسمان هیدوژل را می توان به طور سطحی به روی زخم اعمال کرد. هیدروژل های آمورف برخلاف هیدروژلهای برگ که ساختار سه بعدی دارند، مایعات چسبناک ضخیم هستند. هنگامی که ترشح زخم را جذب می کنند، تا زمانی که تمام خواص چسبندگی خود را از دست بدهند ، متورم می شوند. هیدروژل های آمورف با افزایش رطوبت بافت های چروک و افزایش تولید کلاژناز، اتولیز کردن بافت های آسیب دیده و عفونی را آسان می کنند.

 

پانسمان هیدروکلوئید

پانسمان های هیدروکلوئیدی شامل ذرات پلیمری هیدرولیفی هستند. ذرات هیدروفیلی در تماس با مایع زخم، آن را جذب و به فرم ژل تبدیل می کنند و پانسمان می تواند به مدت ۷ روز روی زخم باقی بماند. پانسمان های هیدروکلوئیدی ۴۶، معمولا هم روی بافت های مرطوب و هم روی بافت های خشک روند چسبندگی نشان می دهد. هر نوع از این پانسمان ها  دارای ظرفیت جذب متفاوت است. پانسمان هیدروکلوئید، سرعت اپیتلیزیشن و تولید کلاژن را افزایش می دهد. استفاده از این پانسمان آسان است. درد را تسکین می دهد. برای زخم های جزئی یا عمیق، خونریزی های خفیف تا متوسط استفاده می شود. اگر در فواصل مناسب تعویض نشود، ممکن است پوست را تضعیف کند.

منبع سایت

درمان زخم با لیزر تراپی

درمان زخم با لیزر تراپی

لیزر تراپی سطح پایین ( LLLT ) یک روش درمانی برای درمان درد و تسریع درمان زخم است. در این روش درمانی از لیزر سطح پایین برای تغییر فرآیند درمان زخم در سطح سلولی استفاده می شود. در حالی که دقیقا مشخص نیست که روش درمانی لیزر در سطح پایین چگونه عمل می کند، اما تصور می شود که لیزر تراپی زخم، سبب کاهش التهاب در پی کاهش تعداد مواد شیمیایی سلولی و آنزیم های مربوط به درد و التهاب، می شود. دیگر مکانیسم اثر لیزردرمانی ممکن است مربوط به تحریک سلول ها برای افزایش تولید آنزیم های خاصی باشد که بر تکثیر سلولی یا تقسیم سلول تاثیر می گذارد، باشد که در نتیجه این امر موجب سرعت بخشیدن به روند درمان زخم می شود. به نظر می رسد که اثرات لیزر درمانی سطح پایین، با طول موج خاصی از درمان لیزر ارتباط داشته باشد.

طول موج ایده آل، مدت زمان درمان و محل درمان برای هر بیمار و هر زخمی متفاوت است.

 

 

---

---

موارد استفاده از لیزر تراپی

طبق آمار بسیاری از زخم ها به وسیله لیزر تراپی سطح پایین، بهبود یافته اند و یا حداقل از طریق این درمان آسیبی ندیده اند. شرایط پزشکی که ممکن است از لیزر درمانی سطح پایین استفاده شود عبارتند از:

• زخم مزمن
• زخم حاد
• زخم جراحی
• درد مزمن مفصلی
• کمر درد مزمن یا گردن درد

روش درمان لیزر تراپی

در طول درمان با لیزرتراپی، یک دستگاه لیزر در کنار و یا مستقیما بر روی بدن برای مدت زمان مشخصی، نگهداری می شود. اگر که دستگاه به طور مستقیم بر روی بدن قرار بگیرد، یک صفحه کوچک بین دستگاه لیزر و سطح پوست بدن قرار داده می شود و فاصله ای حدود دو میلیمتر بین رو سطح، ایجاد می کند. در طول درمان، طول موج خاصی از نور منتشر شده و پالس می شود. دوز درمان که شامل مدت زمان، ضربان و طول موج است، دستور العمل کلی بالینی است که توسط متخصص زخم تعیین می شود. اکثر افراد در طول درمان، هیچ دردی را احساس نمی کنند.

 مزایای لیزرتراپی زخم

از آنجایی که دستگاه لیزر کوچک است، می تواند به مناطقی از بدن اشاره کند که سایر روش های درمانی برای آن ناحیه، کارساز نبوده اند. علاوه بر این، روش درمان زخم با لیزر تراپی، یک روش بدون درد و غیر تهاجمی شناخته شده است در حالی که روش های درمانی دیگر ممکن است دردآور و دشوار باشد. همچنین لیزر درمانی زخم، امکان دسترسی به محل زخم را بدون ایجاد آسیب به بافتهای اطراف را امکان پذیر می کند

منبع سایت

درمان زخم عمیق

درمان زخم عمیق

سوراخ شدن پوست و بافت بدن به وسیله شی خارجی ( زخم خلیدگی ) ، یک نوع زخم عمیق است. این نوع از زخم، عمیق تر از  ¼ اینچ ( هر اینچ برابر ۲.۵۴ سانتیمتر ) در زیر سطح پوست است.

در حالی که بسیاری از زخم ها سبب بروز مشکلات بر روی لایه سطحی بافت و پوست می شود، برخی از زخم ها سبب ایجاد زخم عمیق می شوند که به مراتب بر لایه ها  ی عمیق تر از اپیدرم تاثیر می گذارند.

 

 

زخم عمیق چیست؟

همانطور که گفته شد زخم عمیق، زخمی است که عمیق تر از یک سانتی متر در زیر سطح پوست ایجاد شود. از آنجایی که زخم عمیق، پایین تر از سطح پوست است، ممکن است سبب آسیب به رباط، شریان های اصلی خون ، تاندون و یا حتی آسیب به یک اندام شود. زخم عمیق می تواند سبب خونریزی داخلی و خارجی شود.

 

---

---

علل بروز زخم عمیق

بروز زخم های عمیق می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، دلایل ایجاد زخم عمیق می تواند یک میخ کوچک تا یک تصادف با اتومبیل باشد.

درمان زخم عمیق

اولین و مهم ترین نکته در درمان و مراقبت از زخم عمیق این است که زخم هرچه سریع تر باید درمان شود. زخم عمیقی که موجب خونریزی جدی در فرد شود می تواند زندگی بیمار را در معرض خطر قرار دهد. بنابراین کنترل میزان خونریزی در لحظه اول ، امری مهم است. توجه داشته باشید که تا به هنگام رسیدن فوریت های پزشکی، فشار ملایم بر روی سطح کل زخم اعمال کنید.

زخم های عمیق برای درمان و پیشگیری از عفونت، نیاز به پانسمان زخم مخصوص دارند. زخم عمیق به علت ایجاد به وسیله یک شی خلرجی مانند یک میخ زنگ زده و یا یک تکه شیشه آلوده، بیشتر در معرض عفونی شدن است. متخصص زخم شما ممکن است زخم شما را با مواد ضد عفونی کننده، شستشو دهد، این کار موجب از بین رفتن آلودگی های زخم می شود.

در برخی مواقع ممکن است متخصص زخم شما، مصرف داروی آنتی بیوتیک را تجویز کند.

منبع سایت

زخم وریدی چیست

زخم وریدی چیست؟ آیا این بیماری شایع است؟

زخم وریدی ،به دلیل عملکرد کم رگ های عروقی، در اطراف مچ و ساق پا به وجود می آید. همچنین زخم وریدی به عنوان یک زخم واریسی شناخته شده است. این زخم ها معمولا خیلی سخت درمان می شوند و ممکن است تکرار شوند. شیوع این بیماری بین ۱ تا ۴ در هر ۱۰۰۰ نفر متفاوت است، اما بروز آن با سن افزایش می یابد. اگر چه در دوران جوانی شیوع آن بین زنان و مردان برابر است اما در زنان بالای ۴۰ سال رایج تر است.

 

 

علت بروز زخم وریدی چیست؟

رگ های عروقی، رگ هایی هستند که با کاهش اکسیژن، خون را به قلب باز می گردانند. اما، انقباض فعال و سیستم پمپاژی وجود ندارد. به همین دلیل درون رگ ها ، برای جلوگیری از فرار خون براثر گرانش زمین، دریچه هایی وجود دارد. تصور می شود که زخم های وریدی ناشی از اختلال در ساختار این دریچه ها هستند. اختلال در ساختار دریچه ها به دلایل مختلف و گاهی اوقات با گذشت سن اتفاق می افتد. بازگشت خون به قلب قطع شده و باعث لخته شدن خون در رگ های پا می شود و این سبب افزایش فشار داخل رگ می شود. فشار بالا به طور مداوم در بافت ها و به خصوص پوست پا سبب، واریس، تورم و زخم در پاها (زخم وریدی) می شود.

 

چه افرادی بیشتر در معرض ابتلا به زخم وریدی قرار دارند؟

در این  موارد، شیوع زخم های وریدی افزایش می یابد:

• در افراد مسن
• در افراد چاق
• در افرادی که فشار خون دارند
• در افراد دیابتی
• در افرادی که نارسایی قلبی دارند
• در افرادی که نارسایی کلیوی دارند
• افرادی که در گذشته پای آن ها آسیب دیده است

 

 

ویژگی ها و علائم زخم وریدی چیست؟

اولین علامت بیماری، معمولا تورم در قسمت داخلی مچ پا و جلوی پا است. اگر با انگشت ناحیه تورم را فشار دهیم، انگشت به داخل فرو می رود و فرورفتگی تشکیل می شود. پس ازبرداشتن انگشت از قسمت ورم کرده ، این فرورفتگی باقی می ماند. به دلیل بیشترین فشار وریدی در پا، زخم ها معمولا در زیر زانو و روی مچ دست اتفاق می افتد. زخم معمولا به رنگ صورتی/قرمز و لبه های آن نامنظم است.

اطراف زخم با پوست ضخیم قهوه ای احاطه شده است. پاشنه ها و پاهای بیمار معمولا طبیعی است. ممکن است سبب درد کم و محدودیت در حرکت شود. درد و تورم با بالا نگه داشتن پا ممکن است کم شود.

 

 

چگونگی تشخیص زخم وریدی:

اول، معاینه فیزیکی انجام می شود. از بیمار در مورد سابقه لخته شدن خون در رگ ها ، جراحی واریسی یا وجود چنین وضعیت مشابهی در خانواده سوال می شود. با توجه به این اطلاعات،اگر زخم وریدی در نظر گرفته شود، تشخیص با روش های تصویربرداری حمایت می شود.

 

روش های تصویربرداری چیست؟

شایع ترین روش استفاده شده سونوگرافی داپلر است. با این روش، انسداد رگ‌های خونی و یا کاهش سرعت جریان خون در رگ ها تشخیص داده می شود.

 

زخم وریدی چگونه درمان می شود؟

درمان دو هدف دارد. اولین هدف به منظور بهبود زخم فعلی و دومین هدف برای جلوگیری ازایجاد زخم جدید است. برای بهبود زخم، مراقبت از زخم و وجود باند چند لایه ضروری است. مراقبت از زخم باید در فواصل منظم همانطور که متخصص زخم توصیه می کند انجام شود. درمان اصلی ،با برطرف کردن مشکل وریدی رگ ها درپا، امکان پذیر است. عملیاتی که برای این منظور مناسب هستند به بیماران توصیه می شود. جوراب واریس به بیشتر بیماران توصیه می شود.

منبع سایت

وکیوم تراپی زخم چیست؟

۸ اسفند ۱۳۹۶ کلینیک درمان زخم دکتر مشتاق متفرقه ۰ دیدگاه

وکیوم تراپی زخم چیست؟

وکیوم تراپی زخم یک تکنیک درمانی است که از فشار منفی کنترل شده برای ترمیم زخم ها استفاده می کند،

تحقیقات بالینی نشان داده که وکیوم تراپی زخم

تحقیقات بالینی نشان داده که وکیوم تراپی زخم مواد مسری و مضر را از سطح زخم جدا کرده و در یک سیستم بسته نگهداری می کند.

در این تکنیک بیماران می توانند در حرکت باشند و حتی این تراپی می تواند در خانه انجام گیرد.

فواید درمانوکیوم تراپی زخم 

•       حجم زخم را کاهش می دهد.
• مایعت اضافی را که می تواند مانع ترمیم زخم گردد از زخم جدا می کند.
•    باعث کاهش مایعات بین سلولی شده و به این ترتیب تورم را کاهش می دهد.
•    با افزایش خون رسانی شرایط مناسب برای تشکیل بافت های ترمیمی را ایجاد می کند.
•   از خشک شدن سطح زخم جلوگیری می کند.

منبع سایت