وکیوم تراپی زخم

وکیوم تراپی زخم

بسته شدن زخم با کمک خلاء، یک نوع درمان برای کمک به بهبود زخم است که همچنین با عنوان وکیوم زخم نیز شناخته شده است. در طول درمان، یک دستگاه فشار هوای روی زخم را کاهش می دهد. اینکار می تواند به بهبود زخم کمک کند.
گازهای موجود در اطراف ما فشاری را روی سطح بدن ما ایجاد می کنند. دستگاه وکیوم زخم این فشار بر روی سطح زخم را برطرف می کند. اینکار می تواند به بهبود زخم از راه های متفاوت کمک کند. وکیوم می تواند به آرامی مایع را از درون زخم بکشاند، تورم را کاهش دهد و ممکن است به پاک کردن زخم و حذف باکتری ها نیز کمک کند. وکیوم همچنین به نزدیک کردن لبه های زخم به یکدیگر کمک کرده و ممکن است رشد بافت جدید را که باعث بسته شدن زخم می شود را تحریک کند.
یک سیستم وکیوم زخم دارای چند بخش است. پانسمان فوم یا گاز که به طور مستقیم بر روی زخم قرار می گیرد. یک نوار چسب که زخم را پوشش می دهد و یک لوله زهکشی که از زیر چسب می آید و به یک پمپ خلاء قابل حمل متصل می شود. این پمپ فشار هوای بر روی زخم را از بین می برد. اینکار ممکن است به طور مداوم یا دوره ای انجام پذیرد.
پانسمان هر 24 تا 72 ساعت ت تعویض می شود. در طول درمان، شما نیاز به حمل پمپ قابل حمل به هر جایی که می روید، دارید.

 

چرا ممکن است نیاز به بسته شدن زخم با کمک وکیوم داشته باشم؟

ممکن است این درمان را برای زخم های تازه ( حاد ) نیاز داشته باشید. یا ممکن است برای زخم مزمن نیاز باشد. زخم مزمن زخمی است که با گذشت زمان به درستی درمان نمی شود. این زخم ها می توانند با زخم های مرتبط با دیابت رخ دهد. اگر اخیرا یک پیوند پوستی داشته اید، ممکن است نیاز به وکیوم زخم داشته باشید. همچنین شما ممکن است برای یک زخم بزرگ نیاز به وکیوم تراپی داشته باشید. زخم های بزرگ می تواند مدت زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشند.

یک سیستم وکیوم زخم می تواند به سرعت درمان زخم شما کمک کند از طریق:

• تخلیه مایع اضافی از زخم
•  کاهش تورم
•  کاهش باکتری در زخم
•  نگه داری زخم بصورت مرطوب و گرl
•  کمک به نزدیک شدن لبه های زخم
•  افزایش جریان خون به زخم
• کاهش قرمزی و تورم (التهاب)

وکیوم تراپی زخم مزایای دیگری را نیز نسبت به سایر انواع مراقبت از زخم ارائه می دهد. ممکن است ناراحتی کلی شما را کاهش دهد. پانسمان معمولا نیاز به تعویض کمتری دارد. و پانسمان راحت تر در جای خود قرار می گیرد.

 

خطرات بسته شدن زخم با کمک وکیوم چیست؟

وکیوم زخم دارای برخی از خطرات نادر است، مانند:

• خونریزی (که ممکن است شدید باشد)
• عفونت زخم
• ارتباط غیر طبیعی بین روده و پوست (فیستول روده)

آموزش مناسب در تعویض پانسمان می تواند به کاهش خطر این مشکلات کمک کند. همچنین، متخصص زخم شما وضعیت شما را به دقت بررسی کرده و به شما اطمینان می دهد که شما یک گزینه مناسب برای درمان هستید. برخی مشکلات می توانند خطر ایجاد عوارض را افزایش دهند، از جمله:

• خطر بالای خونریزی از یک بیماری دیگر
• عفونت زخم
• عفونت استخوانی نزدیک
• بافت زخم مرده
• بافت سرطانی
• پوست شکننده، از جمله استفاده طولانی مدت از استروئیدهای موضعی یا بالا رفتن سن
• آلرژی به چسب
• جریان خون بسیار ضعیف به زخم
• زخم های نزدیک به مفاصل که ممکن است به علت حرکت دوباره باز شود

پزشک شما در مورد خطراتی که برای شما به وجود آید با شما بحث خواهد کرد. اطمینان حاصل کنید که با او درباره همه سوالات و نگرانی های خود صحبت کنید.

 

چگونه برای بسته شدن زخم با وکیووم باید آماده شوید؟

 

 

به احتمال زیاد نیازی به انجام کارهای زیادی برای آماده سازی برای وکیوم زخم ندارید. در بعضی موارد، ممکن است قبل از انجام این درمان، نیاز باشد صبر کنید. به عنوان مثال، ممکن است نیاز باشد که پزشک شما ابتدا عفونت زخم را درمان کند. ممکن است نیاز باشد که ابتدا بافت مرده یا آسیب دیده نیز از زخم شما حذف شود.
شما یا مراقب شما ( همراه ) ممکن است نیاز به آموزش در مورد نحوه استفاده از دستگاه VAC زخم داشته باشید. این کار در صورتی انجام می شود که بتوانید وکیوم زخم را در خانه داشته باشید. در موارد دیگر ممکن است نیاز به وکیوم تراپی زخم در یک کلینیک زخم داشته باشید. اگر شما در حال انجام درمان هستید، شما راجع به چگونگی استفاده از دستگاه آموزش خواهید دید.

اگر نیاز به انجام هر کار دیگری برای انجام وکیوم زخم داشته باشید درمانگر زخم شما به شما اطلاع خواهد داد.

 

در هنگام وکیوم زخم چه اتفاقی می افتد؟

• یک متخصص زخم یا درمانگر زخم، زخم شما را با فوم و یا گاز پوشش می دهد. سپس یک نوار فیلم شفاف بر روی پانسمان و زخم گذاشته خواهد شد. این کار زخم را مهر و موم می کند. فوم به یک لوله زهکشی وصل می شود که به پمپ وکیوم متصل است. این پمپ قابل حمل است. هنگامی که پمپ روشن می شود، مایع از طریق فوم و لوله تخلیه می شود. پمپ ممکن است تمام مدت کار کند، یا ممکن است در دوره هایی خاموش و روشن شود. تنظیمات دقیق برای شما به نوع خاصی از دستگاه وکیوم زخم که استفاده می کنید، بستگی دارد.
• شما ممکن است یک بار در روز نیاز به تعویض پانسمان داشته باشید و یا بسته به زخم خود نیاز به تعویض پانسمان در دفعات کمتر یا بیشتر داشته باشید. شما یا همراه شما ممکن است برای انجام این کار در خانه آموزش ببینید و یا ممکن است برای این کار نیاز به مراجعه پرستار زخم داشته باشید. اگر زخم بزرگ یا شدید دارید، ممکن است لازم باشد در یک مرکز مراقبت از زخم بمانید.
• درمانگر شما ممکن است برای شما مسکن تجویز کند. این مسکن برای جلوگیری یا کاهش درد در طول تعویض پانسمان است.
• در صورت وجود تب و یا افزایش تورم یا درد در زخم خود، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین اگر در لوله یا مجموعه ی دستگاه خون یا لخته های خون وجود دارد نیز به او اطلاع دهید.
• شما احتمالا باید چند هفته یا چند ماه از وکیوم زخم استفاده کنید. در طول درمان، شما نیاز به حمل پمپ قابل حمل به هر جایی که می روید دارید. درمانگر شما به دقت روند درمان شما را پیگیری خواهد کرد.
• در طول این مدت مطمئن شوید که تغذیه خوبی دارید و به اندازه کافی استراحت می کنید. این کارها برای بهبود مناسب زخم و جلوگیری از عفونت ضروری است. درمانگر شما می تواند به شما در مورد تغذیه در این دوران اطلاعات بیشتری بدهد.
• گر سیگار می کشید، کمک بخواهید تا بتوانید آن را ترک کنید. مواد سمی در دود سیگار (به ویژه نیکوتین، مونوکسید کربن و سیانید هیدروژنه) به شدت توانایی بدن در بهبود زخم را مختل می کند.

 

پس از قطع دستگاه وکیوم زخم چه اتفاقی می افتد؟

اگر مبتلا به بیماری هستید که سبب ایجاد زخم می شود، نظیر دیابت، با درمانگر خود مشورت کنید. او می تواند به شما برای جلوگیری از به وجود آمدن زخم های جدید در آینده کمک کند.

برای مقالات بیشتر به سایت  مراجعه فرمایید.

پیشگیری از سرطان با تغذیه مناسب

پیشگیری از سرطان با تغذیه مناسب

طبق نظر متخصص تغذیه، برخی از غذاها و مواد غذایی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد و یا برعکس. مواد غذایی وجود دارند که می توانند به پیشگیری از سرطان کمک کنند.
بر طبق این نظر که در بین متخصصین تغذیه، مشترک است، محققین این موضوع را مورد بررسی قرار داده اند که چگونه این مواد غذایی و برخی از غذاها بر رشد سرطان در انسان تاثیر می گذارد.

مواد غذایی گیاهی

مواد غذایی گیاهی شامل مواد شیمیایی- طبیعی هستند که به آن فیتوشیمیایی نیز گفته می شود. که عبارتند از:

• کاروتنوئیدها: کاروتنوئیدها معمولا به رنگ های قرمز، نارنجی و زرد هستند و همچنین برخی از سبزیجاتی که به رنگ سبز تیره هستند حاوی این رنگ دانه ها هستند.
• پنی فنول ها: پلی فنول ها در گیاهان، ادویه جات، سبزیجات، چای سبز، سیب و انواع توت ها یافت می شود.
  ترکیبات آلیمین: که عمدتا در پیازچه، سیر، تره فرنگی و پیاز یافت می شود.
• آنتی اکسیدان: آنتی اکسیدان شامل بتا کاروتن، سلنیوم، ویتامین C و ویتامین E است. آنتی اکسیدان ها خطر آسیب اکسیدان ها را به طور چشمگیری کاهش می دهند. اکسیدان ها موادی هستند که منجر به آسیب سلول های بدن می شوند.

دیگر ویتامین ها و مواد معدنی: از دیگر مواد معدنی و ویتامین های موجود در مواد غذایی می توان به کلیسیم، ویتامین D و ویتامین B اشاره کرد.

فیبر رژیمی: بخش هایی از گیاهان و سبزیجات وجود دارد که غیر قابل هضم هستند. به این قسمت ها فیبر می گویند.
فیبر با کاهش تراکم انرژی و همچنین کاهش دادن سرعت عبور غذا از سیستم گوارش بدن سبب افزایش حس سیری در انسان می شود. که همین موضوع در کنترل وزن تاثیر بسزایی دارد. اما مهم ترین خاصیت فیبرها، کاهش احتمال ابتلا به بسیاری از سرطان ها، همچون سرطان روده و بسیاری دیگر از بیماری ها است.

غذاهای حاوی فیبر

• غلات کامل و دانه ها، از جمله جو، بلغور، ذرت و چاودار
• نان کامل و ماکارونی
• حبوبات از جمله لوبیا، لوبیا سیاه، عدس و نخود فرنگی
• سبزیجات و میوه ها

پروتئین: پروتئین در رژیم غذایی اکثر افراد وجود دارد:

• گوشت
• ماهی
• مرغ
• محصولات لبنی
• تخم مرغ

در این بین، گوشت قرمز و گوشت فرآوری شده، بیشترین نگرانی را برای افزایش احتمال ابتلا به سرطان را دارد. که شامل گوشت گاو، گوساله و گوسفند است. گوشت قرمز همواره به عنوان یکی از عوامل خطر برای بروز سرطان مورد بررسی قرار می گیرد.

رابطه بین مواد غذایی و سرطان

 

 

همیشه روابط بین مواد غذایی و سرطان ها یکی از چالش های پزشکی به شمار می رود. زیرا غذاها و مواد غذایی حاوی بخش هایی هستند که برخی از آن ها ممکن است خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد و یا به درمان آن کمک کند.
افراد نسبت به هم غذاهای مختلفی مصرف می کنند. مواد غذایی گاهی اوقات اثرات متفاوتی می تواند داشته باشد، برخی از تحقیقات نشان می دهد که طرز طبخ غذاها و نحوه آماده سازی آنان می تواند بر خطرات و یا منافع آن ماده تاثیر بگذارد.

تاثیر مواد غذایی گیاهی بر سرطان

طبق نظرات متخصص تغذیه، میوه ها و سبزیجات می تواند محافظ بدن در برابر برخی از سرطان ها باشند. مانند:

• سرطان سر و گردن
• سرطان مری
• سرطان معده
• سرطان ریه
• سرطان پانکراس
• سرطان پروستات
• سرطان روده

مواد فیتوشیمیایی موجود در میوه ها و سبزیجات، به طور چشمگیری می توانند خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهند. برخی از این مواد به تنظیم هورمون ها نظیر هورمون استروژن کمک می کنند. برخی دیگر رشد سلول های سرطانی را کاهش و یا متوقف می کنند. و برخی از آن ها مانند آنتی اکسیدان ها، آسیب های ناشی از اکسیدان ها را به حداقل می رساند.

برای مقالات بیشتر از سایت دکتر نیره کابلی دیدن فرمایید.

سوالات متداول در رابطه با دستگاه لاغری پاورشیپ

معرفی دستگاه Powershape II

بهتر است قبل از اینکه به مسائل مربوط به پیرامون این دستگاه لاغری بپردازیم، تا حدودی با ویژگی های این دستگاه لاغری آشنا شویم.

دستگاه پاورشیپ دوpowershape II  یک دستگاه چندمنظوره جهت شکل دادن و فرم دادن به بدن است. این دستگاه شامل چهار تکنولوژی RF چند قطبی ، RF دو قطبی ، لیزر خلاء و لیزرکم توان ( سطح پایین ) است. با ترکیب این چهار تکنولوژی در یک دستگاه، می توان به طور موثرتری جهت کاهش چربی بدن، کاهش سلولیت و کاهش دردهای عضلانی تلاش کرد. دستگاه Powershape 2 یک سیستم مدیریت بهینه بدن است که چهار تکنولوژی را در عین واحد دارا است.

ویژگی های دستگاه پاورشیپ ۲

برخی از ویژگی های دستگاه لاغری powershape 2 عبارتند از:

• برای درمان قسمت های مختلف از بدن، دارای اپلیکاتورهای مختلف همچون اپلیکاتور خودکار، اپلیکاتور RF چندقطبی و اپلیکاتور صورت است.
• یک روش لاغری و زیبایی غیرجراحی ( غیر تهاجمی ) محسوب می شود. بدون درد و بدون هیچ نوع عارضه جانبی است.
• فرد در طول درمان خود، به هیچ عنوان احساس ناراحتی نمی کند.
• دارای حرکت قدرتمند توسط غلتک های دو موتوره است.

---

سوالات متداول در رابطه با دستگاه لاغری موضعی

حال در این بین ممکن است در رابطه با نحوه عملکرد این دستگاه لاغری سوالاتی برای شما عزیزان پیش بیاید. خانم دکتر کابلی،متخصص تغذیه، به سوالات متدوال در رابطه با دستگاه لاغری پاورشیپ، پاسخ داده اند.

آیا افرادی که دارای سنگ کلیه هستند می توانند از دستگاه لاغری پاورشیپ استفاده کنند؟

بله. استفاده از دستگاه لاغری برای افرادی که در یک یا دو کلیه خود سنگ دارند، مانعی ندارد.

در دوران بارداری یا شیردهی استفاده از دستگاه لاغری موضعی مجاز است؟

استفاده از دستگاه لاغری در دوران بارداری توصیه نمی شود. اما در دوران شیردهی مشکلی ندارد.

آیا می توان عدم تقارن و تفاوت سایز در دو بازو و  یا دو ران  را در افراد، با دستگاه لاغری اصلاح کرد؟

بله. یکی از کاربردها و ویژگی های اصلی دستگاه پاورشیپ، رفع و اصلاح اختلاف سایز و حتی ناهمواری ها در دو قسمت و دو طرف بدن همچون دو بازو و یا دو ران و یا حتی ناهمواری های روی شکم بعد از عمل لیپوماتیک می باشد.

چند جلسه نیاز است تا به نتیجه دلخواه از دستگاه لاغری رسید؟

تعداد جلسات مورد نیاز برای استفاده از دستگاه لاغری powershape در هر موضع از بدن با توجه به درجه چاقی متفاوت است.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر نیره کابلی مراجعه فرمایید.

راه های ساده برای لاغری شکم و پهلو

راه های ساده برای لاغری شکم و پهلو

یکی از بزرگترین سوالاتی که همواره برای بیشتر افرادی که اقدام به گرفتن رژیم لاغری کرده اند این است که چطور چربی شکم و پهلو خود را از دست دهند! بیشتر افرادی که به متخصص تغذیه مراجعه می کنند تاکید زیادی بر لاغری شکم و پهلو خود دارند.

قطعا کسانی که دارای چربی در شکم و پهلوهای خود هستند راه های زیادی را برای از بین بردن آن ها امتحان کرده اند. اما بهتر است بدانید که اگر تا به حال نتوانسته اید چربی شکمی خود را از دست دهید از روش اشتباهی استفاده کرده اید.

شما نیاز به ورزش های سنگین و پیاده روی بی پایان و یا مکمل ها ندارید. لازم نیست که رو به رژیم لاغری سریع و سخت بیاورید و یا طولانی مدت گرسنگی بکشید یا مانند برخی افراد اقدام به عمل جراحی برای لاغر کردن شکم و پهلو کنید!!!

---

شکر نخورید و نوشیدنی های شیرین مصرف نکنید!

شکر اضافه بسیار ناسالم است. مطالعات نشان می دهد که شکر اثرات بسیار مضری بر روی متابولیک دارد. زمانی که بیش از حد نیاز بدن شکر تصفیه شده می خورید کبد مملو از فروکتوز می شود و همه آنچه را که بدن دریافت می کند را به چربی تبدیل می کند.

به گفته متخصص تغذیه مطالعات متعددی نشان داده است که شکر اضافی در بدن که منجر به انباشته شدن مقدار زیادی از فروکتوز در بدن می شود می تواند منجر به افزایش انباشتگی چربی در شکم و پهلو شود.

شکر چربی شکم و چربی کبد را افزایش می دهد که در نهایت می تواند منجر به مقاومت بدن به انسولین شده و بدن میزبان بسیاری از مشکلات متابولیکی می شود.

• پس از همین لحظه شکر را از رژیم غذایی و رژیم لاغری خود حذف کنید.

خوردن پروتئین می تواند یک استراتژی بلند مدت برای لاغری شکم باشد!

زمانی که شما اقدام به کم کردن وزن خود با یک رژیم لاغری اصولی می کنید مهم ترن ماده برای بدن شما پروتئین است. تحقیقات نشان می دهد که پروتئین متابولیسم بدن را از ۸۰ تا ۱۰۰ کالری در روز افزایش می دهد. اگر هدف شما کاهش وزن و لاغری شکم و پهلو است پس اضافه کردن پروتئین به رژیم لاغری شاید تنها تغییری است که برای شما نیاز است.

پروتئین نه تنها می تواند به از دست دادن وزن کمک کند بلکه می تواند از برگشت دوباره وزن اضافه جلوگیری کند.

طبق نظر متخصص تغذیه پروتئین در برابر چربی شکمی بسیار موثر است به طوری که مقدار و کیفیت پروتئین دریافتی به طور معکوس با چربی شکم ارتباط دارد. بدین معنی که افرادی که بیشتر و بهتر پروتئین مصرف می کنند چربی کمتری دارند.

 

 

کاهش مصرف کربوهیدرات!

بنا به گفته خانم دکتر کابلی دکتر تغذیه محدودیت مصرف کربوهیدرات روشی بسیار مناسب برای از دست دادن چربی بدن است.

این امر توسط مطالعات متعددی توسط متخصصین تغذیه پشتیبانی می شود. زمانی که افراد مصرف کربوهیدرات را کاهش می دهند به طور طبیعی اشتهای آنها کاهش می یابد و در پی آن وزنشان کمتر می شود.

همچنین مطالعات انجام شده نشان می دهد که رژیم هایی که دارای کربوهیدرات کم تری هستند به طور ویژه ای چربی را در شکم و اطراف شکم و همچنین در کبد هدف قرار می دهد. لازم است که بدانید اجتناب از مصرف کربوهیدرات های تصفیه شده مانند نان سفید و پاستا برای پیشگیری از چربی های اضافه در شکم و پهلو کافی است.

خوردن غذاهای حاوی فیبر به ویژه فیبر ویسکوز!

ادعا می شود که خوردن مقدار زیادی از فیبر می تواند به کاهش وزن کمک کند.

این موضوع درست است اما نکته مهم در رابطه با این ادعا این است که به خاطر داشته باشید که تمام فیبرها در رابطه با این موضوع صدق نمی کنند. فیبرهایی که به کاهش چربی و وزن کمک می کنند فیبرهای محلول و ویسکوز هستند.

این نوع فیبر به آب متصل می شود و ژل ضخیمی را تشکیل می دهد که در شکم قرار می گیرند. این ژل می تواند حرکت غذا را از شکم و روده کوچک آهسته تر کند. این عمل باعث هضم بهتر غذا و جذب مواد مغذی می شود. نتیجه نهایی این عمل طولانی بودن حس سیری در شما و کاهش اشتهای شما است.

برای دیدن مقالات بیشتر از سایت دکتر نیره کابلی دیدن فرمایید.

درمان زخم با لیزر تراپی

درمان زخم با لیزر تراپی

لیزر تراپی سطح پایین ( LLLT ) یک روش درمانی برای درمان درد و تسریع درمان زخم است. در این روش درمانی از لیزر سطح پایین برای تغییر فرآیند درمان زخم در سطح سلولی استفاده می شود. در حالی که دقیقا مشخص نیست که روش درمانی لیزر در سطح پایین چگونه عمل می کند، اما تصور می شود که لیزر تراپی زخم، سبب کاهش التهاب در پی کاهش تعداد مواد شیمیایی سلولی و آنزیم های مربوط به درد و التهاب، می شود. دیگر مکانیسم اثر لیزردرمانی ممکن است مربوط به تحریک سلول ها برای افزایش تولید آنزیم های خاصی باشد که بر تکثیر سلولی یا تقسیم سلول تاثیر می گذارد، باشد که در نتیجه این امر موجب سرعت بخشیدن به روند درمان زخم می شود. به نظر می رسد که اثرات لیزر درمانی سطح پایین، با طول موج خاصی از درمان لیزر ارتباط داشته باشد.

طول موج ایده آل، مدت زمان درمان و محل درمان برای هر بیمار و هر زخمی متفاوت است.

موارد استفاده از لیزر تراپی

طبق آمار بسیاری از زخم ها به وسیله لیزر تراپی سطح پایین، بهبود یافته اند و یا حداقل از طریق این درمان آسیبی ندیده اند. شرایط پزشکی که ممکن است از لیزر درمانی سطح پایین استفاده شود عبارتند از:

• زخم مزمن
• زخم حاد
• زخم جراحی
• درد مزمن مفصلی
• کمر درد مزمن یا گردن درد

روش درمان لیزر تراپی

در طول درمان با لیزرتراپی، یک دستگاه لیزر در کنار و یا مستقیما بر روی بدن برای مدت زمان مشخصی، نگهداری می شود. اگر که دستگاه به طور مستقیم بر روی بدن قرار بگیرد، یک صفحه کوچک بین دستگاه لیزر و سطح پوست بدن قرار داده می شود و فاصله ای حدود دو میلیمتر بین رو سطح، ایجاد می کند. در طول درمان، طول موج خاصی از نور منتشر شده و پالس می شود. دوز درمان که شامل مدت زمان، ضربان و طول موج است، دستور العمل کلی بالینی است که توسط متخصص زخم تعیین می شود. اکثر افراد در طول درمان، هیچ دردی را احساس نمی کنند.

 مزایای لیزرتراپی زخم

از آنجایی که دستگاه لیزر کوچک است، می تواند به مناطقی از بدن اشاره کند که سایر روش های درمانی برای آن ناحیه، کارساز نبوده اند. علاوه بر این، روش درمان زخم با لیزر تراپی، یک روش بدون درد و غیر تهاجمی شناخته شده است در حالی که روش های درمانی دیگر ممکن است دردآور و دشوار باشد. همچنین لیزر درمانی زخم، امکان دسترسی به محل زخم را بدون ایجاد آسیب به بافت های اطراف را امکان پذیر می کند.

منبع سایت

مراحل مراقبت از زخم

مراحل مراقبت از زخم

روزانه بسیاری از افراد ممکن است دچار برش و خراشیدگی هایی بر روی پوستشان شوند، اما با نداشتن آگاهی کافی از روش های مراقبت از زخم، شرایط را برای پیشرفت و عفونت زخم فراهم می کنند. شما با رعایت چند نکته کوچک می توانید در کمترین زمان، زخم ایجاد شده را درمان کنید. در ادامه مطلب روش های ساده برای مراقب از زخم در اختیار شما قرار می گیرد.

اندکی خونریزی خوب است!

 

خون به تمیز شدن زخم کمک می کند، بنابراین خونریزی به مقدار کم، برای زخم خوب است. خونریزی در اکثر بریدگی ها و خراش های کوچک به سرعت متوقف می شود. در صورتی که خونریزی زخم قطع نشود می توانید از یک تکه گاز کمک بگیرید آن را بر روی زخم قرار دهید. اگر دوباره خون از آن عبور کند می توانید یک لایه دیگر از گاز را بر روی آن قرار دهید. توجه داشته باشید که گاز قبلی را از روی زخم برندارید زیرا ممکن است سبب خونریزی دوباره زخم شود.

به آرامی بریدگی و خراش ها را تمیز کنید

 

 

اگر یک برش یا خراشیدگی دیگری دارید، گام اول شما آسان است: زخم را با آب سرد شستشو دهید. سپس با یک موچین ضدعفونی شده با الکل، هرگونه سنگریزه یا تراشه اضافه را از روی زخم بردارید. اطراف زخم را به آرامی با یک لیف و صابون شستشو دهید. از صابون تحریک کننده، ید، الکل یا پراکسید هیدروژنه استفاده نکنید، آب تمیز و تصفیه شده تمام چیزی است که شما نیاز دارید.

آیا به کرم آنتی بیوتیک نیاز دارید؟

 

 

کرم و پماد آنتی بیوتیک نه تنها رطوبت زخم را حفظ می کند بلکه خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهد. اگر از یک آنتی بیوتیک استفاده می کنید، یک لایه نازک از آن را بر روی زخم اعمال کنید. ممکن است برخی از افراد به پماد آنتی بیوتیک حساسیت داشته باشند، در صورت مشاهده هر گونه قرمزی و یا جوش بر روی پوست، استفاده از پماد را قطع کنید.

زخم را پانسمان کنیم یا نه؟

 

 

اگر زخم شما در قسمتی است که ممکن است در زیر لباستان قرار بگیرد، بهتر است آن را با یک بانداژ مناسب پوشش دهید. اگر فکر می کنید زخم در معرض خطر بزرگتر شدن ( باز شدن ) یا عفونت زخم است، از یک پانسمان چسبنده برای جلوگیری از نفوذ باکتری ها استفاده کنید. لازم است پانسمان زخم را هر روز تعویض کنید.

علائم حساسیت به پانسمان

 

 

اگر احساس خارش و یا سوزش در زیر پانسمان خود دارید، ممکن است نسبت به چسب استفاده شده در چسب زخم و پانسمان خود حساسیت داشته باشید. برای پوست های حساس سعی کنید از باند و پانسمان عاری از چسب استفاده کنید.

علائم درمان زخم

 

 

تقریبا به محض اینکه یک برش یا خراش برمی دارید، بدن شروع به التیام زخم می کند. گلبول های سفید خون به باکتری هایی که موجب عفونت می شود، حمله می کند. پلاکت ها، گلبول های قرمز و فیرین باعث ایجاد یک لخته ژله ای بر روی زخم می شوند و به زودی شکل محافظتی زخم را تشکیل می دهند. اگر زخم شما شروع به خارش کند، آرام باشید. این یک نشانه برای درمان زخماست.

منبع سایت

چگونه از عفونت غیرقابل کنترل زخم پای دیابتی پیشگیری کنیم

چگونه از عفونت غیرقابل کنترل زخم پای دیابتی پیشگیری کنیم

مراقبت غیراصولی از زخم پای دیابتی باعث افزایش ابتلا به عوارضی مانند عفونت می شود.

پیشگیری و درمان زخم پای دیابتی یک اولویت مهم برای افراد مبتلا به دیابت است. تقریبا ۱۵ تا ۲۵ درصد از افراد مبتلا به دیابت، در طول زندگی خود مبتلا به زخم پای دیابتی می شوند. زخم پا اگر به موقع درمان نشود می تواند به سرعت تبدیل به زخم چرکی شود. زخم های پا نیاز به مراقبت و درمان پیشرفته دارند، اگر تحت درمان قرار نگیرند در نهایت ممکن است منجر به قطع عضو یا افزایش خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامتی شوند.

نکته مهم در این بین؛ این است که هزینه درمان یک زخم پای دیابتی عفونی چندین برابر درمان زخمی است که در مراحل اولیه تشخیص داده می شود. خوشبختانه می توان با مراجعه به موقع به متخصص زخم دیابتی، از این امر پیشگیری کرد.

مراقبت از زخم پای دیابتی

همانند سایر موارد پزشکی، بهترین درمان برای زخم های دیابتی، پیشگیری است. شستشوی روزانه ی پاها و استفاده از لوسیون مرطوب کننده، گام های ضروری برای سلامت پاها در افراد مبتلا به دیابت است. تمیز و مرطوب نگه داشتن پوست می تواند به محافظت پاها در برابر هر گونه آسیبی کمک کند و در برابر ترک خوردگی و تاول ها که می توانند منجر به زخم پای دیابتی شوند، سبب مقاومت پوست شود.

کفش و جوراب های طبی مخصوص افراد دیابتی، برای پیشگیری از سایش پوست و ایجاد تاول ها، بسیار موثر است. ناخن های پا باید به طور مرتب کوتاه و تمیز شوند تا از انباشته شدن کثیفی و آلودگی ها جلوگیری شود.

آگاهی از سلامت پاها

برای افرادی که مبتلا به دیابت هستند، مراقبت از پاها و آگاهی از سلامت پاها بسیار مهم است. افراد دیابتی مستعد ابتلا به بیماری نوروپاتی محیطی هستند که سبب ضعف گردش خون در بدن به ویژه در اندام های انتهایی بدن می شود. در نتیجه منجر به از دست دادن احساس در پاها می شود. به همین دلیل بررسی روزانه پاها برای جلوگیری از عفونت غیرقابل کنترل پاها ضروری است.

درمان سریع زخم های کوچک پا

اگر در ابتدا متوجه یک خراش، برش یا کبودی کوچک بر روی پاهایتان شوید، باید بلافاصله آن ها را درمان کنید و این زخم های کوچک را نادیده نگیرید. زخم های کوچک باید به آرامی پاک شوند و با یک آنتی سپتیک موضعی و دیگر محصولات مناسب مراقبت از زخم، درمان شوند.

داروهای خانگی می تواند زخم را وخیم تر و مانع بهبودی آن شود. اگر زخم های کوچک در عرض ۱ تا ۲ روز بهبود نیابد، سریعا بامتخصص زخم عفونی مشورت کنید تا علائم عفونت را بررسی کنند.

منبع سایت

آفلودینگ زخم پای دیابتی

آفلودینگ زخم پای دیابتی

آفلودینگ زخم یا تخلیه بار ( کاهش فشار ) به کاهش فشار وزن بدن بر روی پا و درمان زخم پای دیابتی کمک می کند.

 

 

زمانی که فرد مبتلا به بیماری دیابت، زخم پای دیابتی را تجربه می کند، با توجه به عوامل مختلف ممکن است زمان بهبود زخم طولانی شود. افراد با این بیماری متابولیک در خطر کاهش جریان خون به سمت اندام های تهتانی بدن هستند که می تواند منجر به عفونت زخم شود. علاوه بر این، کاهش جریان خون به معنای فقدان احساس در پاها است که فرد نمی تواند به موقع زخم یا عفونت را در پاهای خود تشخیص دهد. یکی دیگر از عوامل در طولانی شدن زمان درمان زخم پای دیابتی، فشار مداوم بر روی پاها است، فشار زیاد می تواند تاثیر منفی بر بهبود زخم داشته باشد و مراحل درمان را کند کند. این دقیقا زمانی است که ما به آفلودینگ پای دیابتی نیاز خواهیم داشت.

 

آفلودینگ چیست؟

آفلودینگ یک احتیاط در بخش مراقبت از زخم است که کمک می کند تمام فشار بدن بر روی پا وارد نشود. متخصص زخم ممکن است روش آفلودینگ را با توجه به شرایط زخم شما، پیشنهاد دهد اما این موضوع بدین معنی نیست که شما دیگر نباید راه بروید یا به هیچ وجه وزن را خود را بر روی اندام آسیب دیده وارد نکنید. این روش کاهش فشار ضروری است، زیرا هنگامی که شما راه می روید، مقدار زیادی از فشار وزن بدنتان را پاها و قوزک پاها تحمل می کند. مقدار فشار وارد شده می تواند مانع جریان خون شود و در نتیجه مانع رشد عروق خونی جدید و همچنین بافت شود. به همین دلیل آفلودینگ می تواند به درمان زخم پای دیابتیکمک و مانع بروز عوارض دیگر همچون عفونت زخم شود.

 

 روش آفلودینگ زخم پای دیابتی چگونه انجام می شود؟

چندین روش برای انجام روش آفلودینگ وجود دارد که ساده ترین راه استراحت و کاهش فعالیت های روزانه است، با این حال این روش همیشه یک گزینه منطقی و قابل قبول نیست، علاوه بر این فقدان فعالیت بدنی در واقع ممکن است برای سلامت فرد، به ویژه فرد مبتلا به دیابت مضر باشد. یکی دیگر از روش های رایج آفلودینگ استفاده از کفش های تحصصی آفلودینگ است که به شما اجازه می دهد به طور متناوب بایستید و ثبات و تعادل خود را حفظ کنید، اما این روش برای راه رفتن طراحی نشده است. اگر که شما به علت موقعیت شغلی یا زندگی خود مجبور به پیاده روی باشید، متخصص زخم ممکن است واکر، عصا یا صندلی چرخدار را پیشنهاد دهد.

اما روشی که در حال حاضر توسط متخصصین زخم ارائه می شود، یکی از موثرترین روش های آفلودینگ محسوب می شود. در این روش ممکن است درمانگر زخم شما از پدهای سفت و ضخیم و گچ برای کاهش فشار وزن بدن بر روی زخم استفاده کند. البته این روش برای افراد مبتلا به زخم عفونی تجویز نمی شود، زیرا دسترسی به منطقه آسیب دیده را کاهش می دهد. با این حال اثربخشی آن در بهبود زخم پا در میان افراد مبتلا به دیابت به طور گسترده ای ثابت شده است. با متخصص زخم خود صحبت کنید تا تعیین کند که این روش برای آفلودینگ زخم پای شما مناسب است یا خیر.

منبع سایت

آیا می دانید زخم شما چگونه درمان می شود؟

آیا می دانید زخم شما چگونه درمان می شود؟

آسیب به یکپارچگی پوست که تمام سطح بدن ما را پوشش می دهد زخم نامیده می شود. بهبود زخم یک مکانیسم دفاع از آسیب است. یک زخم تمیز و غیر التهابی، که در آن لبه های زخم با جراحی بهم می پیوندند، با کمترین ضایعات بافتی بهبود می یابد و به عنوان درمان اولیه زخم نامیده می شود. اگر لبه های زخم بهم نپیوندند، بافت از دست رفته و زخم های التهابی با بهبود زخم ثانویه، التیام می یابد. در درمان با بهبود زخم ثانویه، اسکار بیشتری بعد از بهبودی باقی می م 

بهبود اولیه زخم

اساسا شامل ۳ مرحله می شود:

• پاسخ اولیه
• بازسازی اپیتلیوم
• تعمیر بافت های زیر جلدی

 

پاسخ اولیه به ۲ قسمت تقسیم می شود:

 

پاسخ مویرگ ها

اولین پاسخ به خونریزی در نتیجه آسیب، انقباض عروق خونی است که ۱۰-۵ دقیقه طول می کشد. مکانیسم انعقاد خون توسط پلاکت ها (پلاکت های خون) فعال می شود. پس از انقباض عروق، رگ ها انبساط می یابند و نفوذپذیری مویرگ ها افزایش می یابد. گلبول های سفید حالت چسبندگی پیدا می کنند و در عرض ۶۰-۳۰ دقیقه دیواره های رگ ها با این سلول ها پوشیده می شود. گلبول های قرمز نیز با انجام وظیفه به آن می پیوندند.

 

پاسخ سلولی

۴ تا ۵ روز بعد از آسیب، کلاژن سنتز می شود. الیاف کلاژن مانند چسب بین لبه های زخم عمل می کنند. ساختار جدید و دوام زخم را فراهم می کند. در روز پنجم، زمانی که سنتز کلاژن شروع به افزایش می کند، زخم ، تنها صاحب ۱۰٪ از نیروی کششی واقعی است. این نیرو در هفته ششم تا ۶۰ درصد افزایش می یابد و در عرض ۶ ماه به حداکثر می رسد.

 

بازسازی اپیتلیوم

بین ۲۴ تا ۳۶ ساعت پس از صدمه، پسوند اپیتل به شکل سلول های باریک به اعماق زخم پیش می رود. این سلول ها، کلاژن زنده و مرده را از یکدیگر جدا می کنند و پوسته روی زخم را خارج می کنند.

 

تعمیر بافت های زیر جلدی

بافت شفادهنده گرانول و صورتی رنگ است. گرانول ها، عروق های مویرگی تازه تشکیل شده هستند و به راحتی خونریزی می کنند. بافت جدید، بافتی متورم شده است ، زیرا در ساختاری است که اجازه می دهد مایع و گلبول های قرمز در دیواره رگ های جدید از ورید خارج شوند. فیبرهای کلاژن به علت ساختار در برابر نیروی کششی مقاومت نشان می دهند. انواع کلاژن که در درمان زخم ها مهم هستند نوع ۱-۲-۳ هستند. این کلاژن ها ۹۵ درصد کل کلاژن بدن را تشکیل می دهد. از بین رفتن بافت در زخم ، باعث مرگ و میر بیشتر سلول ها و بافت ها می شود و واکنش شدید  مشاهده می شود. در نتیجه واکنش شدید التهابی ، زخم با علائم تغییر شکل بزرگ بهبود می یابد. مهمترین تفاوت بین بهبود زخم اولیه و ثانویه، انقباض زخم است. انقباض با کوتاه شدن الیاف کلاژن اتفاق می افتد.

 

عوامل موثر در بهبود زخم

 

عوامل محلی

• وجود خون کافی ضروری است
• هنگامی که زخم التهاب می یابد، باعث کاهش التیام زخم ، ایجاد زخم بزرگتر و تغییر شکل می شود
• جسم خارجی: سیستم ماکروفاژ را به دلیل واکنش التهابی و فاگوسیت ها فعال می کند و مانع از بهبود زخم می شود
• تابش: سبب تاخیر در بهبود زخم می شود.

 

عوامل سیستمیک

• عوامل متابولیک: کمبود پروتئین، ویتامین C، ویتامین A و کمبود روی سبب تاخیر در التیام زخم می شود. دیابتی ها به عفونت بیشتر حساس هستند. کورتیکواستروئیدها سبب تاخیر در التیام می شوند.
• داروهای سیتواستاتیک: این داروها که در درمان سرطان استفاده می شوند باعث تاخیر در بهبود زخم می شوند
• سن: مطالعات انجام شده بر روی جنین در رحم، هیچ عارضه ای بر روی پوست جنین نشان نداده است. علت دقیق این موضوع شناخته شده نیست، اما وجود عامل رشد خاص و یا مقدار زیاد کلاژن در پوست جنین تخمین زده شده است. اگر چه پوست افراد بین ۹ تا ۲۵ ساله، سالم است و درمان سریع است، در صورت وجود زخم ها قرمز و گسترده هستند. پس از ۵۰ سالگی، زخم به آرامی بهبود می یابد، اما بافت اسکار کمتر می شود.

اند.

منبع سایت                                                   

راه های کاهش خطر قطع پای دیابتی

راه های کاهش خطر قطع پای دیابتی

راه های بسیاری وجود دارد که افراد مبتلا به دیابت می توانند خطر قطع عضو را کاهش دهند.

آمپوتاسیون ( قطع عضو ) به دلایل مختلف از جمله تروما و در پی برخی شرایط پزشکی مزمن مانند دیابت رخ می دهد. طبق آمار در آمریکا هر سال تقریبا ۱۸۵.۰۰۰ نفر تحت عمل قطع عضو قرار می گیرند. علاوه بر این آمار، بسیاری از محققان معتقدند که این آمار تا سال ۲۰۵۰ به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت و جمعیت آن بالغ بر ۳.۶ میلیون آمریکایی خواهد بود. خوشبختانه روش هایی وجود دارد که بیماران می توانند برای جلوگیری از این آسیب ها انجام دهند. و اغلب آن ها شامل مدیریت موثر ودرمان زخم پای دیابتی در زمان مناسب است.

 

 

تشخیص به موقع عفونت

برخی از عفونت ها در نهایت ممکن است منجر به قطع عضو شود تا بتوان زندگی بیمار را نجات داد. یکی از این عفونت ها  superbug MRSA است که باعث ایجاد بیماری به نام نکروتایزینگ فاسیتیس یا فاشئیت نکروزان می شود که منجر به خورده شدن پوست می شود. در نتیجه مهم است که علائم عفونت را به موقع تشخیص دهیم. علائم شایع عفونت از جمله تب، زهکشی سیال، احساس ناخوشی، تورم و قرمزی، افزایش دمای بدن و افزایش دمای سطح زخم است. اگر هر یک از این نشانه ها را داشته باشید، لازم است سریعا با متخصص زخم خود تماس بگیرید.

 

مراقبت و درمان زخم پای دیابتی

زخم های دیابتی در بین افراد مبتلا به دیابت بسیار رایج هستند، تقریبا حدود ۵ درصد از کل افراد مبتلا به دیابت در طول زندگی خود، زخم پای دیابتی را تجربه می کنند و در نهایت یک درصد از آن ها مجبور به انجام عمل قطع عضو می شوند. آسان ترین راه برای جلوگیری از پیشرفت زخم دیابتی، توجه به نشانه های اولیه ایجاد زخم است. این نشانه ها شامل بی حسی پا و کاهش جریان خون است. برای مورد دوم مهم است که با درمان مناسب، جریان خون را به حالت طبیعی بازگرداند. ورزش منظم، رژیم غذایی مناسب و در نهایت اقدامات بهداشتی و پوشیدن کفش های مناسب افراد دیابتی، برای حفاظت از پاها در برابر زخم ضروری است.

 

پیشگیری از ابتلا به شارکوت

با اینکه بیماری شارکوت شایع نیست، اما در بین افراد مبتلا به دیابت احتمال ابتلا به آن افزایش می یابد. شارکوت در پی آسیب اعصاب در پا رخ می دهد و سپس منجر به تخریب مفاصل حامل بار می شود. در نهایت اگر آسیب بسیار شدید باشد، قطع عضو ممکن است تنها گزینه درمان باشد. به همین دلیل لازم است توجه زیادی به علائم پای شارکوت یعنی قرمزی و تورم طولانی مدت داشته باشید.

منبع سایت