قطع کردن پا یا آمپوتاسیون

آمپوتاسیون چیست؟

جراحی قطع عضو، به حذف تمام یا بخشی از یک اندام مانند بازو، پا، انگشتان و … گفته می شود. حدود ۸/۱ ملیون آمریکایی در حال حاضر، با قطع عضو زندگی می کنند. قطع عضو پا، شایع ترین نوع جراحی قطع عضو محسوب می شود.

 

 

دلایل قطع عضو

دلایل زیادی وجود دارد که در آن جراح ممکن است عضوی از بدن فرد را تحت عمل جراحی آمپوتاسیون قرار دهد. اما شایع ترین دلیل قطع عضو، کاهش جریان خون به دلیل آسیب یا تنگ شدن سرخرگ ها است که به آن بیماری شریانی محیطی گفته می شود. به دلیل جریان ناکافی خون، سلول های بدن نمی توانند اکسیژن و مواد غذایی مورد نیاز خود را از جریان 

برخی دیگر از دلایل شایع قطع عضو، عبارتند از:

• آسیب شدید ( از جمله حادثه خودرو با سوختگی شدید )
• تومور سرطانی در استخوان و یا عضله اندام
• عفونت شدید که با آنتی بیوتیک ها و درمان های دیگر، بهتر نمی شود.
• ضخیم شدن بافت عصبی
• دیابت

روش جراحی قطع عضو یا آمپوتاسیون

فرد در پی جراحی قطع عضو و دوره نقاحت پس از عمل؛ ممکن است به مدت ۵ تا ۱۴ روز در بیمارستان بستری باشد. این زمان می تواند با توجه به اندام قطع شده و سلامت عمومی بیمار متفاوت باشد.

آمپوتاسیون ممکن است تحت بیهوشی عمومی انجام شود. اما در برخی موارد ممکن است جراح، بیهوشی نخاعی را که بدن را از کمر به پایین بی حس می کنند، برای بیمار تجویز کند.

در عمل جراحی قطه عضو، جراح تمام بافت آسیب دیده را حذف می کند، و فقط بافت سالم باقی می ماند.

جراح می تواند از چندین روش برای تعیین محل قطع عضو و چگونگی برداشتن بافت آسیب دیده، استفاده کند. برخی از این روش ها عبارتند از:

• مقایسه دمای پوست اندام تحت تاثیر با اندام سالم
• با توجه به قرمزی و التهاب پوست
• با توجه به اینکه آیا پوست نزدیک محل جراحی که قصد قطع آن وجود دارد، هنوز به لمس حساس است یا خیر.

خون دریافت کنند. در نتیجه، بافت آسیب دیده شروع به عفونت و در نهایت از بین می رود ( سبب مرگ بافت می شود ) .

نکات مهم در جراحی قطع عضو

در طول جراحی قطع عضو، جراح باید نکات زیر را رعایت کند:

• بافت آسیب دیده و استخوان خرد شده را حذف کند.
• مناطق ناهموار استخوان را صاف کند.
• رگ های خونی و اعصاب را مهر و موم کند.
• بریدن و شکل دادن ماهیچه ها به طوری که پس از عمل جراحی، امکان این فراهم شود تا یک اندام مصنوعی ( پروتز ) به انتهای اندام فرد، متصل شود.

منبع سایت

روش های درمان زخم بستر و زخم دیابتی

روش های درمان زخم بستر و زخم دیابتی

زخم چیست؟

زخم، نوعی آسیب ناشی از یک عامل فیزیکی یا شیمیایی است که موجب اختلال در سلامت بدن می شود. از بین رفتن و تخریب پوست یا یکپارچگی غشای مخاطی به دلایل بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی، بریده شدن بافت و از بین رفتن ویژگی های فیزیولوژیکی بافت ها به صورت موقت یا کامل زخم نامیده می شود. زخم فقط به معنای از بین رفتن یکپارچگی پوست نیست، به عنوان مثال، با یک ضربه شدید ممکن است در پوست هیچ اختلالی مشاهده نگردد، اما شکستگی استخوان یا شکستگی ارگان داخلی ممکن است رخ دهد.

 

انواع زخم

زخم های حاد: اگر یکپارچگی آناتومیکی و عملکردی زخم به موقع و به طور منظم بازسازی شود، زخم حاد نامیده می شود. به عنوان مثال، جراحی برش زخم.

زخم های مزمن: زخم هایی که به موقع درمان نمی شوند، به عبارت دیگر، زخمی که دچار التهاب و یا تکثیر می شود، زخم مزمن نامیده می شود.

شایع ترین زخم های مزمن عبارتند از:

• زخم های فشاری (مانند زخم بستر)
• زخم پای دیابتی
• زخم های وریدی و شریانی (مانند زخم پا)

 

 

زخم های فشاری (زخم بستر)

زخم فشاری، آسیب پوستی و یا آسیب بافت زیر پوستی است که، به تنهایی یا در ترکیب با فشار و اصطکاک، معمولا روی استخوان ها رخ می دهد.

زخم پای دیابتی

اختلال در اعصاب و رگ های پا به علت دیابت، در نتیجه تضعیف سیستم ایمنی زخم های باز، گانگرن و عفونت های جدی میکروبی ایجاد می شود که درمان نمی شوند.

زخم های وریدی و شریانی

زخم وریدی، معمولا به علت نارسایی عروقی پا در اطراف مچ پا و پا ایجاد می شود. همچنین به عنوان زخم واریس شناخته شده است. زخم ها معمولا سخت درمان می شوند و می توانند تکرار شوند.

 

زخم بستر چیست؟

زخم بستر در افرادی که به هر دلیلی در حرکت محدودیت دارند (مانند افسردگی، وزن اضافی و غیره)، در افراد و بیمارانی که به مدت طولانی به بستر وابسته هستند (کما، بیماران مبتلا به سکته مغزی، بیماران سرطانی مرحله آخر) ایجاد می شود. با توجه به مراقبت خوب از بیمار و پوست، می توان از زخم بستر جلوگیری کرد. اگر زخم شکل گرفته باشد، می تواند با مراقبت های حرفه ای درمان شود. جلوگیری از زخم بستر بسیار ساده است. پوزیشن دادن به بیمار مهم است. تغذیه مناسب و متعادل، با پروتئین فراوان هم برای جلوگیری از ایجاد زخم و هم بسته شدن سریع زخم ها بسیار مهم است. تمیز کردن و مراقبت از پوست باید با دقت انجام شود. پوست نباید بیش از حد خشک باشد و مرطوب نیز نباید باقی بماند. بیمار وابسته به بستر، باید یک بار در روز برای یکپارچگی پوست و خطر زخم بستر کنترل شود. وقتی قرمزی در قسمتی دیده شود، اقدامات باید انجام شود. اگر در این مرحله مداخله نشود، ممکن است زخم های بیشتری رخ دهد.

 

 

 

چگونگی جلوگیری از زخم بستر

• بیمار وابسته به بستر، باید از لحاظ ظاهر پوست روزانه مورد ارزیابی قرار گیرد
• به خصوص، قسمت های  استخوانی و مناطق تحت فشار باید از نظر قرمز شدن کنترل شود
• اگر به قسمت هایی که دچار قرمزی شده اند توجه نشود، زخم بستر زیادی ایجاد می شود که مراقبت از آن ها دشوار است
• اولا تغذیه بیمار بسیار مهم است. باید با غذاهایی با پروتئین و کالری بالا تغذیه شود
• نوشیدن حداقل ۲ تا ۲.۵ لیتر آب در روز
• ساختار بستر مهم است، استفاده از تشک های مواج و تشک های ویسکو بر اساس مطالعات می توانند از بروز زخم جلوگیری کنند. با این حال، تغییر منظم موقعیت و مراقبت از بیمار نیز مهم است
• موقعیت باید هر ۲ ساعت عوض شود. بافتی که بیش از ۲ ساعت تحت فشار باشد شروع به مردن می کند و زخم شکل می گیرد
• پوست باید تمیز نگه داشته شود
• پوست نباید خیلی خشک و مرطوب باشد، برای محافظت از رطوبت طبیعی پوست می توان از مرطوب کننده استفاده کرد

 

روش های درمان زخم بستر، زخم دیابتی و زخم وریدی

• وکیوم تراپی با فشار منفی
• درمان با اکسیژن پرفشار
• با اکسیژن موضعی
• اوزون تراپی
• لارو درمانی
• به روش prp
• پانسمان های نوین زخم
• کاربرد سلول های بنیادی Mesenchymal
• محصولات و روش های مراقبت از زخم مدرن

 

کنترل پوست

کنترل حرارت (کنترل سردی و گرمی) ،کنترل رنگ (رنگ پریده، بنفش، قرمز)، کنترل ورم، کنترل قارچ بین انگشتان، از دست دادن عرق کردن، کنترل وجود زخم در پاهای خشک

 

دیابت چیست؟

این بیماری مزمن زمانی رخ می دهد که پانکراس نمی تواند انسولین کافی تولید کند و یا بدن قادر به استفاده از انسولین تولید شده به طور موثر نیست.

 

اثرات دیابت در پا

• آسیب به اعصاب (احساس نکردن گرمی، سردی و درد)
• آسیب به عروق خونی
• تاخیر در بهبود زخم

 

علت ایجاد زخم پا

• عدم احسلس فرورفتن چیزی در پا و یا احساس نکردن فشردگی کفش
• نارسایی گردش خون
• انحراف، میخچه و سفت شدن پا
• انتخاب کفش نامناسب
• قارچ پا و فرورفتن ناخن
• ترک های ناشی از خشکی پا

 

زخم پای دیابتی چیست؟

زخم ها و ناهنجاری های موجود در پای بیماران دیابتی، زخم پای دیابتی نامیده می شود.

 

انواع زخم پا

• نوروپاتیک (به علت بی حسی)
• ایسکمی (به علت نارسایی گردش خون)
• نرو-ایسکمی( به هر دو علت)

 

 

علائم نوروپاتی دیابتی

سوزن سوزن شدن، از دست رفتن حس گرما و سرما، از دست دادن حس لمس، سختی در راه رفتن

علائم ایسکمی دیابتی

درد، نازک شدن پوست، ریزش مو

 

حفاظت از زخم پای دیابتی

• ناخن ها باید بعد از حمام که نرم هستند با دقت کوتاه شوند
• هیچ وقت نباید حتی در منزل با پای برهنه راه رفت
• کیسه آب گرم نباید بر روی پا قرار گیرد
• هر روز باید جوراب های تمیز پوشیده شود
• به زگیل، میخچه و تاول روی پا نباید دست زد
• کفش مناسب باید پوشیده شود (کفش نباید بزرگتر یا کوچکتر از پا باشد)
• برای تشخیص زخم باید به متخصص مراجعه کرد
• پیاده روی طولانی نباید انجام شود
• استعمال دخانیات ممنوع است
• معاینه کردن پا نباید نادیده گرفته شود
• برای جلوگیری از ایجاد میخچه و ترک، پوست باید مرطوب نگه داشته شود

منبع سایت

آیا می دانید زخم شما چگونه درمان می شود؟

آیا می دانید زخم شما چگونه درمان می شود؟

آسیب به یکپارچگی پوست که تمام سطح بدن ما را پوشش می دهد زخم نامیده می شود. بهبود زخم یک مکانیسم دفاع از آسیب است. یک زخم تمیز و غیر التهابی، که در آن لبه های زخم با جراحی بهم می پیوندند، با کمترین ضایعات بافتی بهبود می یابد و به عنوان درمان اولیه زخم نامیده می شود. اگر لبه های زخم بهم نپیوندند، بافت از دست رفته و زخم های التهابی با بهبود زخم ثانویه، التیام می یابد. در درمان با بهبود زخم ثانویه، اسکار بیشتری بعد از بهبودی باقی می ماند.

 

 

بهبود اولیه زخم

اساسا شامل ۳ مرحله می شود:

• پاسخ اولیه
• بازسازی اپیتلیوم
• تعمیر بافت های زیر جلدی

 

پاسخ اولیه به ۲ قسمت تقسیم می شود:

 

پاسخ مویرگ ها

اولین پاسخ به خونریزی در نتیجه آسیب، انقباض عروق خونی است که ۱۰-۵ دقیقه طول می کشد. مکانیسم انعقاد خون توسط پلاکت ها (پلاکت های خون) فعال می شود. پس از انقباض عروق، رگ ها انبساط می یابند و نفوذپذیری مویرگ ها افزایش می یابد. گلبول های سفید حالت چسبندگی پیدا می کنند و در عرض ۶۰-۳۰ دقیقه دیواره های رگ ها با این سلول ها پوشیده می شود. گلبول های قرمز نیز با انجام وظیفه به آن می پیوندند.

 

پاسخ سلولی

۴ تا ۵ روز بعد از آسیب، کلاژن سنتز می شود. الیاف کلاژن مانند چسب بین لبه های زخم عمل می کنند. ساختار جدید و دوام زخم را فراهم می کند. در روز پنجم، زمانی که سنتز کلاژن شروع به افزایش می کند، زخم ، تنها صاحب ۱۰٪ از نیروی کششی واقعی است. این نیرو در هفته ششم تا ۶۰ درصد افزایش می یابد و در عرض ۶ ماه به حداکثر می رسد.

 

بازسازی اپیتلیوم

بین ۲۴ تا ۳۶ ساعت پس از صدمه، پسوند اپیتل به شکل سلول های باریک به اعماق زخم پیش می رود. این سلول ها، کلاژن زنده و مرده را از یکدیگر جدا می کنند و پوسته روی زخم را خارج می کنند.

 

تعمیر بافت های زیر جلدی

بافت شفادهنده گرانول و صورتی رنگ است. گرانول ها، عروق های مویرگی تازه تشکیل شده هستند و به راحتی خونریزی می کنند. بافت جدید، بافتی متورم شده است ، زیرا در ساختاری است که اجازه می دهد مایع و گلبول های قرمز در دیواره رگ های جدید از ورید خارج شوند. فیبرهای کلاژن به علت ساختار در برابر نیروی کششی مقاومت نشان می دهند. انواع کلاژن که در درمان زخم ها مهم هستند نوع ۱-۲-۳ هستند. این کلاژن ها ۹۵ درصد کل کلاژن بدن را تشکیل می دهد. از بین رفتن بافت در زخم ، باعث مرگ و میر بیشتر سلول ها و بافت ها می شود و واکنش شدید التهابی مشاهده می شود. در نتیجه واکنش شدید التهابی ، زخم با علائم تغییر شکل بزرگ بهبود می یابد. مهمترین تفاوت بین بهبود زخم اولیه و ثانویه، انقباض زخم است. انقباض با کوتاه شدن الیاف کلاژن اتفاق می افتد.

 

عوامل موثر در بهبود زخم

 

عوامل محلی

• وجود خون کافی ضروری است
• هنگامی که زخم التهاب می یابد، باعث کاهش التیام زخم ، ایجاد زخم بزرگتر و تغییر شکل می شود
• جسم خارجی: سیستم ماکروفاژ را به دلیل واکنش التهابی و فاگوسیت ها فعال می کند و مانع از بهبود زخم می شود
• تابش: سبب تاخیر در بهبود زخم می شود.

 

عوامل سیستمیک

• عوامل متابولیک: کمبود پروتئین، ویتامین C، ویتامین A و کمبود روی سبب تاخیر در التیام زخم می شود. دیابتی ها به عفونت بیشتر حساس هستند. کورتیکواستروئیدها سبب تاخیر در التیام می شوند.
• داروهای سیتواستاتیک: این داروها که در درمان سرطان استفاده می شوند باعث تاخیر در بهبود زخم می شوند
• سن: مطالعات انجام شده بر روی جنین در رحم، هیچ عارضه ای بر روی پوست جنین نشان نداده است. علت دقیق این موضوع شناخته شده نیست، اما وجود عامل رشد خاص و یا مقدار زیاد کلاژن در پوست جنین تخمین زده شده است. اگر چه پوست افراد بین ۹ تا ۲۵ ساله، سالم است و درمان سریع است، در صورت وجود زخم ها قرمز و گسترده هستند. پس از ۵۰ سالگی، زخم به آرامی بهبود می یابد، اما بافت اسکار کمتر می شود.

منبع سایت 

درمان اولتراسوند

درمان اولتراسوند

درمان اولتراسوند از امواج صوتی با فرکانس بالا، که فراتر از امواج صوتی شنیداری توسط انسان هستند، استفاده می کند. این امواج صوتی با فرکانس بالا می توانند برای کمک به درمان زخم و بهبود زخم ها و جراحات استفاده شود. درمان اولتراسوند می تواند التهاب را کاهش داده و به روند بهبود کمک کند، همچنین می تواند میزان درد را در مواردی همچون آسیب های مرتبط با بافت نرم مانند عضلات، تاندون، فاسیا و غیره کاهش دهد.

• کلینیک زخم دکتر مشتاق٫ بهترین کلینیک زخم در تهران٫‌ تمامی زخم ها مانند زخم پای دیابتی٫‌ زخم بستر٫ زخم سوختگی٫‌ درمان زخم عفونی٫ زخم عروقی ، قطع عضو و … تحت نظر یک تیم پزشکی مجرب٫‌با استفاده از جدیدترین روش های درمان زخم٫‌درمان می شود.

استفاده از درمان اولتراسوند

شدت و فرکانس اولتراسوند بسته به نوع درمان متفاوت خواهد بود، اما به طور عمده به عنوان بخشی از برنامه فیزیوتراپی به ویژه در موارد زیر استفاده می شود:

• انقباض عضله، تاندون و فاسیا؛ که همان کاهش غیرطبیعی و از دادن قابلیت ارتجاعی است. مانند نیام کف‌پایی یا فاشیای پلانتار.
• در موارد کمردرد مزمن، زمانی که علت فیزیکی ظاهری وجود ندارد.
• کوکسیدینی یا درد دنبالچه که در پایین ترین قسمت ستون مهره و زیر باسن احساس میشود و موجب اشکال در نشستن بیمار می شود.
• در موارد آسیب های ورزشی و فشارهای عضلانی، پیچ خوردن یا اسپاسم
• بیماری های التهابی مفاصل، تاندون ها و استخوان ها مانند آرتروز، رماتیسم مفصلی تاندونیت و بورسیت؛ همانطور که جریان خون و تشکیل کلاژن (جزء اصلی پروتئین از بافت نرم) را افزایش می دهد.
• افزایش کشش کلاژن بالغ

روش درمان اولتراسوند

درمان اولتراسوند به خودی خود یک روش ساده و سریع است که زمان انجام آن از چند دقیقه تا یک ساعت است که می تواند بسته به هدف درمان یک یا چند بار در روز انجام شود. در طول درمان، ناحیه آسیب دیده با یک پروب اولتراسونیک که با یک ژل پوشش داده شده است، ماساژ داده می شود.

 

---

⇐ کلینیک تخصصی درمان زخم دکتر مشتاق به همراه کادر تخصصی خود در زمینه درمان انواع زخم ها، از جمله درمان زخم بستر، درمان زخم عفونی، درمان زخم پای دیابتی ، درمان زخم سوختگی با پشتوانه ای قوی از تجربه و تخصص همکاران و اساتید دانشگاهی در خدمت شما هموطنان عزیز می باشد.

---

درمان اولتراسوند با دو مکانیزم انجام می شود: حرارتی و مکانیکی. مکانیزم حرارتی درمان اولتراسوند از یک موج صوتی با الگوی پیوسته برای نفوذ عمیق به بافت استفاده می کند که باعث لرزش های بسیار ریزی می شود. این لرزش ها باعث افزایش دمای ناحیه تحت درمان، گرم کردن بافت و افزایش جریان خون و میزان متابولیسم آن بافت می شود.
درمان اولتراسوند مکانیکی از یک موج صوتی که باعث نفوذ عمیق تر می شود استفاده می کند و باعث ایجاد حباب های کوچک در بافت نرم می شود که تورم و التهاب بافت را کاهش می دهد و در نتیجه باعث کاهش درد می شود.

مزایای استفاده از درمان اولتراسوند

درمان اولتراسوند یک روش ارزان، ساده و غیرتهاجمی است. این روش نیازی به عمل جراحی ندارد و جای زخم و شکافی را باقی نمی گذارد. همچنین بیمار در معرض هیچ گونه تشعشعی قرار نخواهد گرفت. برای استفاده در کلینیک یا حتی در محیط خانه نیز آسان است. درمان اولتراسوند می تواند توسط یک متخصص حرفه ای یا حتی توسط بیمار با دستورالعمل و آموزش مناسب انجام شود. درمان اولتراسوند روشی موثر برای کاهش التهاب و درد است در حالیکه روند بهبود را نیز تسریع می دهد.

اقدامات احتیاطی

همانطور که درمان اولتراسوند ایمن و آسان است می تواند باعث آسیب های جدی در هنگام استعمال روی بافت اشتباه ویا استفاده نادرست شود. بنابراین دستورالعمل ها و موارد منع زیر باید در نظر گرفته شود:

• چشم و اطراف چشم، ناحیه تناسلی (به ویژه مردان)، ناحیه شکم، محل جراحی اخیر ستون فقرات یا نزدیک بافت های عصبی از جمله موارد منع استفاده هستند.
• در موارد عفونت های حاد، سرطان ها و تومورهای بدخیم باید از درمان اولتراسوند اجتناب کرد زیرا می تواند به گسترش عفونت و یا تومور کمک کند.
• در مورد بیماری ترومبوآمبولی به علت ایجاد مشکل در لخته خون، نباید استفاده شود.
• بیماران دارای پیس میکر (ضربان ساز) باید از درمان اولتراسوند اجتناب کنند زیرا در کارایی دستگاه اختلال ایجاد می کند. همچنین به طور کلی بیماران مبتلا به ایمپلنت های فلزی باید از این نوع درمان اجتناب کنند، زیرا رسیدن گرما به فلز، باعث داغ شدن آن و در نهایت آسیب رساندن به بافت های اطراف می شود.

بهبود و ترمیم

ترمیم با استفاده از درمان اولتراسوند تا حد زیادی به حرفه ای عمل کردن شخص درمانگر بستگی دارد، زیرا استفاده از شدت و فرکانس صحیح بسیار مهم است. درمان اولتراسوند به طور معمول بخشی از برنامه درمان جامع تر فیزیوتراپی است که شامل ماساژ و ورزش مناسب نیز می شود. این درمان می تواند برای التیام و ترمیم، یک روش حیاتی باشد.

منبع سایت

اکسیژن درمانی زخم دیابتی

اکسیژن درمانی زخم دیابتی

در اکسیژن درمانی ، در یک کابینه فولادی تحت فشار،با قرار دادن بیمار تحت فشار 3-2 برابر فشار جو در سطح دریا، در اکسیژن صد در صد تنفس می کند. به این ترتیب، میزان اکسیژن کاهش یافته در بافت هدف، می تواند تا 20 بار بسته به فشار کابین افزایش یابد، و مدت زمان بهبود زخم پای دیابتی ناشی از دیابت کنترل نشده را کاهش می دهد. از درمان های مختلف مانند فاکتور رشد اپیدرمال، پانسمان زخم های مختلف و اکسیژن درمانی برای زخم پای دیابتی استفاده می شود. جلسه اکسیژن درمانی، بسته به مورد، معمولا بین 1.5 تا 2.5 ساعت طول می کشد.

 

وکیوم تراپی زخم دیابتی

درمان با فشار منفی یک برنامه کاربردی است که زخم را با مکیدن درمان می کند. استفاده از این روش در سراسر جهان رو به رشد است، اما میزان تاثیر آن مشخص نیست. یک روش گران قیمت در مقایسه با سایر روش ها مانند پانسمان زخم است. ما 5 کارآزمایی تصادفی کنترل شده را در مقایسه با اکسیژن درمانی با سایر تیمارها مشاهده کردیم. شواهد اولیه وجود دارد که بهبود زخم دیابتی در مقایسه با درمان های دیگر بالاتر است.

 

درمان زخم دیابتی

دیابت، نارسایی ترشح هورمون انسولین از پانکراس یا مقاومت سلول به هورمون انسولین است. هورمون انسولین مهمترین سوخت سلولی در قند خون است. از آنجایی که در دیابت، انسولین به اندازه کافی ترشح نمی شود یا سلول ها به تحریک هورمون انسولین پاسخ نمی دهند، قند نمی تواند وارد سلول شود و در خون بیش از حد افزایش می یابد. هنگامی که قند وارد سلول می شود و نمی تواند به عنوان یک منبع انرژی مورد استفاده قرار گیرد، شروع به شکستن بافت چربی به عنوان منبع انرژی از بدن می کند. این مکانیسم منجر به مواد جانبی مضر به بدن می شود. قند بیش از حد در گردش خون که نمی تواند وارد سلول شود، به تمام سیستم های بدن، به ویژه به سیستم گردش خون، آسیب می رساند. در موارد پیشرفته، تشکیل قانقاریا به علت مرگ سلول، کوری ناشی از آسیب به عروق چشم، نارسایی کلیه، بیماری های قلبی، آسیب مغزی و آسیب عصبی رخ می دهد. 80٪ از بیماران دیابتی به علت بیماری های ناشی از آسیب قند به رگ ها می میرند.

 

 

اختلال در متابولیسم کربوهیدرات در بیماران دیابتی منجر به اختلال در متابولیسم پروتئین و چربی نیز می شود. در بیماران، چربی هایی مانند کلسترول و تری گلیسرید شروع به تجمع در شریان ها می کنند. این امر منجر به آرترئوسکلروزیس و تنگ شدن عروق خونی می شود. به علت اختلال در گردش خون، خون و اکسیژن کافی به بافت ها نمی رسد. بافت های بدون تغذیه شروع به مردن می کنند. به همین دلیل است که تشکیل قانقاریا و زخم هایی که بهبود نمی یابند ( زخم مزمن ) می تواند باعث قطع انگشت و پا در بیماران دیابتی شود. یکی از دلایلی که اکسیژن کافی به بافت ها نمی رسد، این است که ماده 2،3dpg ، که باعث تحریک سلول های قرمز خون برای آزاد کردن اکسیژن به بافت ها می شود، در بیماران دیابتی کاهش می یابد. به همین علت، بیماران دیابتی نمی توانند از اکسیژنی که از طریق جریان خون به سلول هایشان می رسد استفاده کنند.

 

عنوان دومین مطلب آزمایشی من

این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.

زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.

همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.